De feiten werden gekwalificeerd als diefstal met geweld of bedreiging met verzwarende omstandigheden (waarbij wapens werden getoond of gebruikt) en opzettelijke slagen en verwondingen met een racistische drijfveer. Christophe pleegde dus een haatmisdrijf.

Vanaf het begin besloot Unia de slachtoffers te ondersteunen. Twee van de drie slachtoffers gingen op het aanbod in. Door ze zo veel mogelijk te betrekken bij de procedures tegen de daders, probeerden we hun vertrouwen in de samenleving te herstellen. Unia stelde zich burgerlijke partij, samen met de slachtoffers, Fedasil en het Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers.

Herstelgericht groepsoverleg

Christophe toonde zich berouwvol en stelde zich constructief op. In 2005 werd een herstelgericht groepsoverleg (Hergo) georganiseerd. Zo’n Hergo is een overleg waarbij de partijen onder begeleiding van een onafhankelijke moderator samen een oplossing zoeken voor de mogelijke gevolgen van het misdrijf en de mogelijke antwoorden hierop. Bij deze Hergo waren de volgende personen aanwezig:

• Christophe, zijn vader en hun advocaat
• de slachtoffers en hun advocaten
• twee vertegenwoordigers van Unia
• een vertegenwoordiger van Fedasil
• een politieagent. 

Na de Hergo ondertekende Christophe een intentieverklaring die bepaalde wat er overeengekomen was. In deze verklaring stond dat Christophe oprecht zijn spijt betuigde voor de feiten, dat hij een persoonlijke brief schreef naar de slachtoffers en dat hij bereid was om de schade te vergoeden. Hij was eveneens bereid om een individuele vorming te volgen bij Unia over racisme en geweld. Tot slot zou hij een dienstverlening uitvoeren in een asielcentrum. Na afloop van deze engagementen, zou hij een afrondingsgesprek hebben met de directeur van Unia.

De jeugdrechtbank bekrachtigde de intentieverklaring, waarna er begonnen kon worden met de uitvoering ervan.