Het arbeidshof oordeelt in deze zaak dat tekortkomingen op het vlak van de preventie en bescherming tegen seksuele intimidatie op het werk, indirecte discriminatie vormen ten aanzien van de vrouwen op de werkplaats. Het arbeidshof legt een aantal positieve maatregelen op.

In een vonnis van 13 februari 2020 oordeelde de arbeidsrechtbank dat het ontslag van een diensthoofd bij een sociale huisvestingsmaatschappij discriminatoir was (op grond van de gezondheidstoestand). Anders dan de arbeidsrechtbank oordeelt het arbeidshof dat het ontslag niet discriminatoir was.

Een man werd arbeidsongeschikt en werd de dag nadien ontslagen. Maar de onderneming had voor de arbeidsongeschiktheid al contact opgenomen met het sociaal secretariaat om de man te ontslagen. Het samenvallen in de tijd van het begin van de arbeidsongeschiktheid en het ontslag volstaat volgens het arbeidshof niet om een vermoeden van discriminatie aan te tonen.

De arbeidsrechtbank oordeelt dat een vrouw die bij een internationale organisatie werkte om discriminatoire redenen (gebaseerd op haar gezondheidstoestand) werd ontslagen.

Wanneer een ontslag gebaseerd is op discriminatoire redenen en op andere redenen, dan wordt de discriminatie niet ‘geneutraliseerd’ door die andere redenen. Die andere redenen hebben wel een invloed op de forfaitaire schadevergoeding die in dit arrest herleid wordt tot drie maanden brutoloon.

Het loutere feit dat een man 53 jaar oud was op het ogenblik waarop hij werd ontslagen, is geen feit dat het bestaan van discriminatie op basis van leeftijd kan doen vermoeden.

Een sociaal verhuurkantoor verhuurt reeds 12 jaar een woning aan een Roma familie en wil het huurcontract opzeggen. De vrederechter oordeelt dat het recht op huisvesting primeert op het recht van het sociaal verhuurkantoor om het huurcontract op te zeggen.

Een man werd ontslagen tijdens de periode dat hij afwezig was wegens een burn-out. Volgens de arbeidsrechtbank was het ontslag discriminatoir. Uit het dossier bleek dat de werkgever tijdens de afwezigheid van de man op zoek was gegaan naar elementen om de beslissing tot ontslag te kunnen onderbouwen.

Het arbeidshof herleidt een schadevergoeding voor ontslag om discriminatoire redenen op grond van de gezondheidstoestand tot drie maanden brutoloon.

Een anesthesist in een ziekenhuis moest op 67-jarige leeftijd stoppen. Het arbeidshof oordeelde dat er geen discriminatie was op basis van leeftijd. De leeftijdslimiet werd immers objectief en redelijk gerechtvaardigd door een legitiem doel en de middelen om dat doel te bereiken waren passend en noodzakelijk.