Een werkloze vrouw vangt studies verpleegkunde aan. Ze weigert haar hoofddoek af te laten: zowel binnen de school als op haar stageplaats. Ze kan haar studies niet voortzetten en dient een vordering tot staking in bij de arbeidsrechtbank.

Twee verpleegsters werken voor een dienst belast met gezondheidszorg en promotie in een groot aantal scholen (zowel binnen vrij als officieel onderwijs). Op een bepaald ogenblik komen ze werken met een hoofddoek, hoewel het intern reglement elke veruiterlijking verbiedt van een teken dat wijst op een geloofsovertuiging of een levensbeschouwing.

Een vrouw slaagde voor haar toelatingsexamen aan de Turkse Nationale Academie voor Muziek. De Academie vroeg haar om een medisch attest dat bewees dat ze fysiek in staat was om de lessen te volgen. De vrouw legde een attest voor waarin stond dat ze de lessen kon volgen waarvoor geen gezichtsvermogen nodig is. Volgens de Academie was dat nodig voor alle lessen, waarop ze de vrouw weigerde toe te laten.

Een leraar Duits stelt, tijdens zijn lessen aan jongeren, verschillende keren dat de gaskamers niet bestaan hebben.

Een instelling die onderwijs voor sociale promotie aanbiedt weert in haar huishoudelijk reglement het dragen van de hoofddoek. Een volwassen leerling wil zich inschrijven voor een cursus ‘essentiële oliën’ maar wordt omwille van haar hoofddoek geweigerd. Ze roept een schending in van het Decreet van 12 december 2008 van de Franse Gemeenschap. De school stelt dat haar legitiem doel er in bestaat neutraal te zijn om politiek-religieuze conflicten te vermijden.

De ouders van een minderjarig meisje hebben in naam van hun dochter hoger beroep ingediend tegen een beslissing in eerste aanleg, geveld in Verviers. De zaak gaat over het verbod om een hoofddoek te dragen in een lagere school; de materie heeft betrekking op het decreet van de Franse Gemeenschap dd. 12 december 2008.

Ouders van een kind met het downsyndroom en een gehoorstoornis hebben een zaak aangespannen tegen de school van hun kind. Enerzijds op grond van de algemene bepalingen over aansprakelijkheid in het Burgerlijk Wetboek, anderzijds op grond van het VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap. Ze klagen aan dat hun kind de toegang tot het gewone basisonderwijs (inclusief onderwijs) is geweigerd.

Een ultraorthodoxe jood met bepaalde politieke opvattingen probeerde zijn kinderen in te schrijven in een basisschool en een school voor secundair onderwijs. Het ging om orthodox-joodse scholen die zich richten op een bepaalde geloofsgemeenschap; de inschrijvingen werden geweigerd.

Ouders spannen op grond van het Vlaamse Decreet (10 juli 2008) een vordering tot staking in tegen de Vlaamse Gemeenschap en de scholen van hun kinderen wegens weigering tot redelijke aanpassingen voor een persoon met een handicap.

Een minderjarige en zijn ouders, als burgerlijk aansprakelijke, verschijnen voor de jeugdrechtbank wegens twee feiten van slagen en verwondingen. Enerzijds zijn de slachtoffers twee andere jongeren en anderzijds een lid van het onderwijzend personeel. De rechtbank meent dat de minderjarige niet moet gestraft worden. Inderdaad, zijn leeftijdgenoten die slagen kregen zeiden hem constant dat hij een vuile vreemdeling was die moest opkrassen en de slagen toegediend aan de leerkracht waren het gevolg van zijn racistische bemerkingen. Deze provocaties hadden tot gevolg dat de jongere niet meer beschikte over zijn vrije wil.