In een vrij degelijk gemotiveerd vonnis oordeelde de strafrechter dat de eigenaar over geen enkele “redelijke en objectieve rechtvaardiging” beschikte om te weigeren aan betrokken koppel van Kongolese herkomst te verhuren. De rechtbank oordeelde ondermeer dat door bewust te weigeren de referenties van betrokken kandidaat-huurders na te gaan, de eigenaar zichzelf de mogelijkheid heeft onthouden om zijn slechte ervaringen met vreemde huurders te relativeren.

Bij ons weten is dit het eerste vonnis waarbij een strafrechter artikel 2 toepast voor een “verdoken of verborgen” discriminatie. De (straf)rechtspraak inzake discriminatie bij huisvesting bleef tot nu toe beperkt tot gevallen van openlijke discriminatie in het openbaar (publicatie van discriminerende advertentie in krant/affiche in immobiliënkantoor).