Twee mediagroepen beroepen zich op een charter (Manifest van Oxford 14 en april 1947 en eigen gedragscode) waarvan de inhoud lijnrecht staat tegenover de boodschap van de politieke partij in kwestie. De rechter meent dat de vermeende discriminatie op grond van politieke overtuiging moet wijken voor de vrijheid van meningsuiting.

Voor de derde mediagroep, dia als enige ooit een advertentie van de politieke partij in kwestie aanvaardde en daar veel negatieve reacties op kreeg, meent de rechter dat de dagbladen van deze groep tot de katholieke sfeer kunnen gerekend worden en de kerkelijke overheid ernstige bedenkingen heeft gemaakt bij de boodschap van deze politieke partij.

Enkel de vierde mediagroep wordt verplicht om de advertentie, op straffe van dwangsom, op te nemen omdat de argumenten van planning betreffende de publicaties en het feit dat ze kunnen publiceren wat ze zelf willen onvoldoende zijn voor de weigering.