Rechtspraak over discriminatie

Bevestiging van verstekvonnis Correctionele rechtbank te Aarlen (5 oktober 2009) waarbij, zonder provocatie een man homofobe beledigingen richt tot 2 andere personen. Verschillende getuigen bevestigen de feiten.

Problematiek van geweld en procedure bij aanhouding van drie Roma mannen. Het arrest is interessant in de mate waarin het aangeeft hoe ver een rechter of onderzoek moet gaan om te weten te komen of er al dan niet racistische motieven hebben meegespeeld (nr. 83).

Een dame met hoofddoek wil plaatsnemen op het terras van een drankgelegenheid. De uitbater weigert haar te bedienen omwille van haar hoofddoek. Tijdens de procedure zal hij inroepen dat zijn zaak in een moeilijke wijk ligt. De stakingsvordering wordt ingeleid door het Openbaar Ministerie. Het is overigens om deze reden dat het slachtoffer bij gebrek aan naleving van vormvereisten tijdens de procedure, geen schadevergoeding krijgt. De rechtbank stelt een directe en indirecte discriminatie vast, beveelt de staking en de publicatie van de uitspraak gedurende drie maanden in de drankgelegenheid.

Een wiskundeleerkracht spant een kortgeding aan omdat, in tegenstelling tot haar vorige school in het officieel stadsonderwijs, bij de nieuwe aanwijzing in drie scholen, het dragen van de hoofddoek verboden wordt. De rechter meent dat de principes van neutraliteit die voor dit type van onderwijs decretaal geregeld zijn moeten nageleefd worden en de veruiterlijking van deze neutraliteit zelfs als een wezenlijke en bepalende beroepsverseiste kan beschouwd worden. De directie mocht zich op het neutraliteitspincipe beroepen om de hoofddoek te verbieden.

Na een grondige analyse van alle teksten (pamfletten, artikels in tijdschriften, website,...) veroordeelt de rechtbank Mevrouw B. (auteur, verantwoordelijke uitgever, voorzitter van de vzw / politieke partij), de vzw en de secretaris ervan (verantwoordelijk voor de website) wegens het herhaaldelijk aanzetten tot haat, geweld en discriminatie.

Het slachtoffer is motorisch gehandicapt en wordt bijgestaan door een getrainde assistentiehond. Omwille van de hond wordt haar toegang tot een restaurant geweigerd. Een deurwaarder stelt de weigering vast. De rechtbank meent dat de weigering discriminatoir was en de staking wordt beveeld.

Een fitnesscentrum wordt anoniem aangeklaagd voor discriminatoire praktijken ten aanzien van potentiële allochtone klanten (o.m. specifieke prijslijst). Uit het strafdossier blijkt evenwel niet dat de uitbater opdracht gaf tot discriminatie. In de drie vestigingen zijn er immers leden van allochtone afkomst. De burgerlijke partijstelling van het Centrum wordt verworpen.

Een persoon wil een dancing betreden maar de portier weigert hem de toegang. Bij de tussenkomst van de politie verklaart de portier dat hij daartoe opdracht kreeg van de uitbater. Uit het onderzoek blijkt: de portier weigerde de uitbater erbij te halen want dan konden allochtonen binnenglippen…, de uitbater spreekt van 'makak', er zijn in het verleden al verschillende gelijkaardige klachten geweest (weigering wegens gebrek aan lidkaart, te veel volk, kledij, voorgeschiedenis,…).

Jongeren van allochtone afkomst beklagen zich over de weigeringen tot toegang van een dancing. Uit het dossier leidt de rechtbank af dat de identiteitscontroles bij alle jongeren plaatsvinden. Jongeren die zich in het verleden agressief opstelden, problemen veroorzaakten of mogelijks problemen zullen veroorzaken worden geweigerd en hierbij gaat het niet enkel om allochtone bezoekers. Deze laatsten zijn overigens in de dancing aanwezig. Er kan dus geen sprake zijn van systematische weigering op grond van ras, huidskleur, afstamming, afkomst of nationaliteit.

Verstekvonnis ten aanzien van persoon die, in het bijzijn van verschillende getuigen, homofobe beledigingen geuit heeft ten aanzien van twee mannen, zonder dat er sprake was van enige provocatie. Het verzet werd behandeld op 11 januari 2010.