Rechtspraak over discriminatie

De rechtbank van eerste aanleg te Luik had in haar beslissing dd. 27 september 2004 de vordering tot staking ingediend door een ex-lid (uitgesloten) van een groepering met godsdienstig doel ongegrond verklaard. Het Hof meent dat de discriminatie niet het gevolg is van de uitsluiting maar van de richtlijnen die hiermee gepaard gaan en hun toepassing door de aanhangers van de groepering. Daarenboven, volgens het Hof, bewijst hij niet dat er directe discriminatie geweest is en weerlegt hij niet het gebrek aan rechtvaardiging. Dit arrest zal verbroken worden door het Hof van cassatie op 18 december 2008.

Een vakbondsafgevaardige, werkzaam in een beveiligd bedrijf, maakt van haar toegangsbadge gebruik buiten de diensturen voor vervulling van syndicale activiteiten. Na één verwittiging wordt ze ontslaan. Andere afgevaardigden (van andere vakbonden), in een gelijkaardige situatie, werden niet gehinderd in de uitoefening van hun syndicaal mandaat of de uitvoering van hun arbeidsovereenkomst. 

Vrijwillige slagen en verwondingen die ene ziekte of arbeidsongeschiktheid veroorzaakt hebben – de gepleegde feiten zijn ernstig gelet op de racistische motivering die door beklaagde werd opgegeven als oorzaak van zijn daden, op hun hevigheid en de gevolgen voor het slachtoffer; beklaagde heeft zijn asociaal gedrag beseft en getuigt van gemeende spijt, hij vraagt een werkstraf, deze lijkt gelet op zijn jonge leeftijd en zijn wil om te veranderen, aangewezen.

De correctionele rechtbank van Charleroi veroordeelde een persoon wegens het strafbaar aanzetten tot haat op basis van een brief die hij aan 800 personen verstuurde, waarin vermeld stond dat 70% van de criminaliteit gelieerd is met de drugshandel en verbonden met immigranten of clandestiene vreemdelingen.

Een scheidsrechter die ontslagen wordt omwille van het bereiken van een leeftijdsgrens van 45 jaar is het slachtoffer van discriminatie op grond van leeftijd. Een scheidsrechter moet natuurlijk over een behoorlijke lichamelijke conditie beschikken om te kunnen werken, maar hiervoor bestaan specifieke tests. Het hanteren van een leeftijdsgrens is bijgevolg onnodig discriminerend en heeft geen legitiem doel dat objectief en redelijk wordt gerechtvaardigd.

Eerste aanleg en feitenrelaas: zie Voorz. Rb. Gent 31 december 2003 In het arrest in beroep brengt de voorzitter duidelijkheid over de toepassingsvoorwaarden van het principe van de verdeling van de bewijslast en over de waarde van een deurwaardersattest.

De feiten dateren van juni 2004. Beklaagde ontmoet in de kantoren van het OCMW een persoon met een andere huidskleur. Onmiddellijk begint hij deze persoon te slaan en racistische verwijten naar het hoofd te slingeren. Tijdens zijn ondervraging komt hij er open voor uit dat zijn gedrag was ingegeven door een zeker misprijzen en vijandigheid voor de etnische afkomst van de persoon.

De correctionele rechtbank van Luik veroordeelde een eigenaar op basis van artikel 2 van de antiracismewet omdat hij weigerde zijn eigendom…

Een Nederlandse hoteleigenaar uit Beveren ontslaat een van zijn vele allochtone werknemers na een handgemeen in de keuken om dwingende redenen. Twee maanden later schrijft de zaakvoerder op de C4 van zijn werknemer ‘ kan zich niet aanpassen aan het land, zou beter teruggestuurd worden naar de busbush waar mensen elkaar aanvallen’.

Wanneer 3 jongeren het pad kruisen van twee Joodse jongens wordt er geroepen ‘vuile Jood’, de middenvinger opgestoken en gedreigd met een kopstoot. De rechter oordeelt dat er sprake is van racisme en legt de daders een gevangenisstraf op van twee maanden met drie jaar uitstel en een boete van 60 euro.