Rechtspraak over discriminatie

Een man raakt slaags met een familie met migratieroots. De volgende ochtend schrijft hij op een muur in de wijk: "Je chie sur ta sous race. Retourne dans ton pays, fils de pute de marocain ". 3 dagen later verwondt hij de broer van zijn eerste slachtoffer.

Op 22 juni 1998 weigert een café in Brussel een bestelling op te nemen van een klas met leerlingen van Turkse en Marokkaanse afkomst. Ondanks een gebrekkig onderzoek (het café is al 2 jaar gesloten en van de eigenaar ontbreekt elk spoor, het personeel is nooit geïdentificeerd, laat staan ondervraagd, de enige bron is de lerares die zich burgerlijke partij gesteld heeft) beslist het parket om de eigenaar van het café te vervolgen op basis van artikel 1 en 2 van de antiracismewet.

Een persoon met migratieroots werd de toegang tot een café geweigerd omdat de portier ten onrechte van oordeel was dat het slachtoffer de week ervoor enkele vrouwen had lastiggevallen. De beklaagden gaven toe dat deze weigering op een vergissing berustte.

In aanwezigheid van anderen krijgt een persoon met migratieroots tijdens een verhitte discussie te horen dat hij een “kwaadaardig iemand is die altijd ruzie zoekt en dat hij “sale bougnoul” is.

De correctionele rechtbank van Antwerpen is van oordeel dat de 'Hitlergroet', het strekken van de rechterarm met geopende palm in de richting van de raadzaal, onbetwistbaar verbonden is met een fascistisch regime dat uitgaande van een vermeende suprematie van het ene ras boven het andere, overging tot het plegen van allerlei misdaden waaronder genocide. Het uitbrengen van de Hitlergroet kan niet op een andere manier geïnterpreteerd worden dan een verwijzing naar deze praktijken waardoor wordt aangezet tot discriminatie, haat, geweld en rassenscheiding jegens een groep, wegens hun ras, huidskleur, afstamming of nationaliteit.

Een Afrikaanse vrouw wordt achterna gezeten door enkele minderjarige jongeren die allerlei racistische onzin uitkramen. De jongeren krijgen haar uiteindelijk te pakken en slaan haar met een leiband. Een van deze jongeren wordt veroordeeld voor racisme tot een alternatieve straf, nl. het verrichten van een prestatie van opvoedkundige aard gedurende 24 uur en het volgen van een vormingsproject aangaande racisme gedurende 15 uur.

Een conciërge had een pamflet, dat hij zelf niet geschreven had, rondgedeeld. Daarin werd de spot gedreven met de afkomst van asielzoekers en werden ze voorgesteld als toekomstige criminelen en sociale profiteurs. De rechtbank is van oordeel dat zelfs een beperkte verspreiding van een dergelijke pamflet aanzet tot discriminatie en haat jegens een groep wegens de nationale of etnische afstamming.

In toepassing op de wet van 23 maart 1995 tot bestraffing van het ontkennen, minimaliseren, rechtvaardigen of goedkeuren van de genocide die tijdens de Tweede Wereldoorlog door het Duitse nationaalsocialistische regime is gepleegd, werd David V veroordeeld tot 6 maand gevangenisstraf met uitstel en een geldboete van 40.000 BEF. Hij is ook veroordeeld tot het publiceren van het vonnis in een Franstalig en een Nederlandstalig dagblad.