Rechtspraak over discriminatie

De omstandigheid dat een werkgever publiekelijk verklaart dat hij geen werknemers van een bepaalde etnische afstamming of van een bepaald ras zal aanwerven, vormt directe discriminatie bij aanwerving in de zin van  richtlijn 2000/43/EG. 

Publieke verklaringen waarmee een werkgever te kennen geeft dat hij in het kader van zijn aanwervingsbeleid geen werknemers van een bepaalde etnische afstamming of van een bepaald ras zal aanwerven, volstaan om het bestaan van een rechtstreeks discriminerend aanwervingsbeleid te vermoeden in de zin van  richtlijn 2000/43/EG.

Gewone telefoongesprekken, waarvan de inhoud wordt bevestigd (onder eed) door een derde waarvan de geloofwaardigheid niet in twijfel wordt getrokken, en de gegevens op het uittreksel van de telefoonrekening, zijn voldoende ernstig en relevant om te worden beschouwd als elementen die aanleiding geven tot het verdelen van de bewijslast.

De vraag die zich opwerpt is of er al dan niet sprake is van discriminatie wanneer een aanvullende pensioenregeling enkel voorzien is voor bedienden en niet voor arbeiders. 

Een politiecommissaris en docent bij de politieschool werd vervolgd voor vervalsing van processen-verbaal, onwettige huiszoekingen, aantasting van de fysieke integriteit en buitensporig geweld ten aanzien van personen van Turkse afkomst.

Een scheidsrechter wordt ontslaan wanneer hij de leeftijd van 45 jaar bereikt heeft. In eerste aanleg meende de rechtbank dat er wel degelijk sprake was van discriminatie gelet op Richtlijn 2000/78 en de verplichting om richtlijnconform te interpreteren. 

De correctionele rechtbank oordeelt dat een immobiliënkantoor zich niet kan verschuilen achter de (discriminatoire) eis van een eigenaar om niet aan “zwarten” te verhuren. 

Aan een werknemer die een geregistreerd partnerschap heeft afgesloten met een partner van hetzelfde geslacht, omdat het huwelijk voor hen niet toegankelijk is, moeten dezelfde rechten inzake nabestaandenpensioen worden toegekend als aan gehuwden.

In het kader van een CAO was jobzekerheid ingevoerd voor werknemers die niet de overeengekomen pensioenleeftijd bereikt hadden. Wie die leeftijd wél bereikt had zou daardoor gediscrimineerd zijn.