Rechtspraak over discriminatie

Een familie van woonwagenbewoners werd door een gemeente verplicht om een terrein te verlaten omdat het terrein een risico inhoudt voor overstromingen. Artikel 23 van de Grondwet waarborgt het recht op behoorlijke huisvesting. De vrederechter verplicht de gemeente om voor een nieuwe locatie te zorgen waar de familie kan beschikken over elektriciteit, water en afvalophaling.

2 middelbare scholen uit het Vlaamse gemeenschapsonderwijs verbieden hun leerlingen om zichtbare religieuze tekenen te dragen. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens oordeelt dat dit verbod niet in strijd is met de bepalingen over de godsdienstvrijheid uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Een medewerkster van een supermarkt werd ontslagen nadat ze enkele dagen afwezig was wegens ziekte. De werkgever beweerde dat de afwezigheid van de vrouw had geleid tot een desorganisatie van het werk, maar kon dit niet concreet maken. Het ontslag was volgens het arbeidshof discriminatoir.

Een man wordt veroordeeld tot 1 jaar gevangenisstraf wegens discriminatoire belaging en misbruik van elektronische communicatiemiddelen. Gedurende enkele weken had hij bijzonder kwetsende homo- en transfobe boodschappen ingesproken op de gsm van het slachtoffer. 

Tijdens en na een controle van de vervoersbewijzen uit een man bedreigingen en beledigingen tegenover een medewerker van de MIVB en tegenover politie-inspecteurs. 

Het arbeidshof oordeelt in dit arrest dat een vakbondsafgevaardigde werd gediscrimineerd op grond van zijn syndicale overtuiging en dat de forfaitaire schadevergoeding van 6 maanden brutoloon uit de antidiscriminatiewet kan worden gecumuleerd met de vergoeding op grond van de wet van 19 maart 1991.

Een vrouw uit het extreemrechtse milieu, die de  Facebook-pagina van de vzw Valeurs Nationales modereert, staat terecht voor aanzetten tot discriminatie en haat, het verspreiden van racistische denkbeelden en het behoren tot een racistische groepering. Samen met haar staan 7 andere personen terecht.

Een vrouw werkt bij een bank en is arbeidsongeschikt. De bank betaalt een bijkomende vergoeding aan de vrouw tot ze de leeftijd van 60 jaar heeft bereikt. Omdat ze arbeidsongeschikt is, kan ze niet aansluiten bij een collectieve verzekering. De vrouw meent dat ze wordt gediscrimineerd op grond van haar leeftijd en haar gezondheidstoestand.

Een man meent dat zijn ontslag verband houdt met zijn afwezigheid wegens ziekte. De arbeidsrechtbank oordeelt dat er geen vermoeden is van discriminatie.

Een werkneemster werd ontslagen 1 dag nadat ze een ziektebriefje binnenbracht bij haar werkgever. Het arbeidshof oordeelt dat het ontslag discriminatoir is (op basis van de gezondheidstoestand).