Arbeidshof Luik, afdeling Neufchâteau, 14 mei 2025

Feiten

Een man wordt aangeworven door een restaurant om in de keuken te werken. Hij is een tijdje afwezig nadat hij covid-19 heeft opgelopen. Tijdens de afwezigheid van de man wordt het werk in het restaurant gereorganiseerd (het menu wordt eenvoudiger en het aantal couverts wordt verminderd). Daardoor kan het werk in de keuken met minder personeel worden gedaan. De man wordt ontslagen. Hij meent dat zijn ontslag discriminatoir is (op basis van zijn gezondheidstoestand).

Beslissing

Het arbeidshof leidt een vermoeden van discriminatie af uit een aantal elementen en uit de chronologie van de feiten. Daardoor verschuift de bewijslast. Het restaurant moet aantonen dat het ontslag gerechtvaardigd was door een legitiem doel en dat de middelen om dat doel te bereiken gepast en noodzakelijk waren. 

Het restaurant voert verschillende elementen aan om het ontslag te rechtvaardigen (zoals het dalend zakencijfers, de covid-pandemie, de reorganisatie van het werk ...). Dit kan het arbeidshof niet overtuigen. Wat bijvoorbeeld de covid-pandemie betreft stelt het arbeidshof vast dat zeer snel werd overgegaan tot ontslag (ook al was het niet duidelijk hoelang de lockdown zou duren) en dat geen alternatieven (zoals economische werkloosheid) werden overwogen. 

Het arbeidshof oordeelt dat het ontslag discriminatoir is en kent de wettelijk voorziene schadevergoeding toe van 6 maanden brutoloon.

Het arbeidshof kent geen vergoeding toe voor kennelijk onredelijk ontslag (op basis van CAO nr. 109). Volgens het arbeidshof kan deze vergoeding niet worden gecumuleerd met de vergoeding die werd toegekend voor discriminatoir ontslag op grond van de antidiscriminatiewet. 

Unia was geen betrokken partij.

Afgekort: Arbh. Luik, afd. Neufchâteau, 14/5/2015 - Rolnummer 2023/AU/18

Wetgeving:

• CAO nr. 109 betreffende de motivering van het ontslag (12 februari 2014)