Arbeidshof Bergen, 21 oktober 2022

Feiten   

Een vrouw werkt in een dienstenchequebedrijf. Ze werkt een tijdje 4/5e om voor haar zieke vader te kunnen zorgen. Daarnaast is ze ook enkele malen afwezig wegens ziekte. Ze krijgt haar ontslag wegens “tekortkomingen in het werk als gevolg van herhaalde afwezigheden die de organisatie van het werk verstoren”.

Beslissing

CAO 103 van 27 juni 2012 (artikel 21) beschermt een deeltijds werkende werknemer tegen ontslag. De antidiscriminatiewet beschermt een werknemer tegen discriminatie op grond van (onder meer) de gezondheidstoestand.

Het bedrijf kan niet aantonen dat het ontslag niet was ingegeven door het feit dat de vrouw deeltijds werkte. Het bedrijf kan ook niet aantonen dat het ontslag niet was ingegeven door discriminatie op grond van de gezondheidstoestand. Daardoor kan de vrouw aanspraak maken op de forfaitaire vergoeding uit CAO nr. 103 (artikel 21, § 4) en op de forfaitaire vergoeding uit de antidiscriminatiewet (artikel 18). De vrouw ontvangt een vergoeding van 2 keer 6 maanden brutoloon.

Het arbeidshof oordeelt dat beide vergoedingen gecumuleerd mogen worden. Het Hof van Cassatie oordeelde op 20 februari 2012 dat vergoedingen mogen worden gecumuleerd wanneer ze niet dezelfde schade herstellen en wanneer ze niet uit dezelfde oorzaak voortkomen. Dit is hier het geval, want:

• De vergoeding voorzien in CAO nr. 103 sanctioneert een fout die werd begaan door de werkgever en vergoedt de werknemer voor de morele schade door het ontslag.
• De vergoeding voorzien in de antidiscriminatiewet is een burgerrechtelijke sanctie om de doeltreffendheid van de antidiscriminatiewet te waarborgen.

Het arbeidshof verwerpt het beroep tegen het vonnis van de arbeidsrechtbank Henegouwen, afdeling Charleroi van 20 december 2021.

Unia was geen betrokken partij.

Afgekort: Arbh. Bergen, 21-10-2022

Wetgeving:

• CAO nr. 103 tot invoering van een stelsel van tijdskrediet, loopbaanvermindering en landingsbanen (27 juni 2012)