Rechtspraak over discriminatie

Tijdens een politie controle zegt een man tegen de politie-inspecteurs: “Je zou beter die makakken pakken.” De correctionele rechtbank veroordeelt de man op grond van het aanzettingsmisdrijf. Het bijzonder opzet leidt de correctionele rechtbank af uit het feit dat in het verleden verschillende processen-verbaal werden opgesteld tegenover de man wegens racistische en discriminerende uitspraken en dat hij hiervoor ook correctioneel werd veroordeeld.

Een wet van 26 december 2022 voert een leeftijdsgrens in voor de uitoefening van het ambt van gerechtsdeurwaarder. Die leeftijdsgrens bedraagt in beginsel 70 jaar en maximum 75 jaar. Verschillende gerechtsdeurwaarders vorderen de vernietiging van die maatregelen. Het Grondwettelijk Hof oordeelt dat de verschillende kritieken tegen de leeftijdsgrens niet gegrond zijn en verwerpt de beroepen. 

Een juriste die voor een gemeente werkt een hoofddoek wil dragen. Als gevolg daarvan voert de gemeente in haar arbeidsreglement een clausule van exclusieve neutraliteit in. De arbeidsrechtbank oordeelt dat er geen feitelijke elementen zijn die de keuze voor exclusieve neutraliteit kunnen rechtvaardigen. Er is sprake van indirecte discriminatie op grond van de geloof.

Het Decreet van de Franse Gemeenschap van 12 december 2008 betreffende de bestrijding van sommige vormen van discriminatie bepaalt dat bepaalde rechtspersonen in rechte kunnen optreden in het kader van een stakingsvordering. Het Grondwettelijk Hof oordeelt dat (1) de bepalingen uit het Decreet in overeenstemming zijn met de bevoegdheidsverdelende regels; (2) het grondwettig is dat een rechtspersoon die zich op een collectief belang beroept, in een dergelijke procedure, niet kan optreden ter ondersteuning of in plaats van de dader van de discriminatie, terwijl dat wel kan ten voordele van het slachtoffer en (3) het Decreet aan personen die zich op een persoonlijk belang beroepen niet de mogelijkheid geeft om in de voormelde procedure in rechte te treden om snel een einde te maken aan een discriminatie wanneer zij niet beweren het slachtoffer of de dader van de discriminatie te zijn.

Artikel 275 van het Waals Wetboek van Sociale Actie en Gezondheid is discriminerend omdat het bepaalt dat een persoon met een handicap die is ontstaan vóór de leeftijd van 65 jaar, en die vóór die leeftijd geen aanvraag voor een tegemoetkoming heeft ingediend bij het AVIQ, niet de mogelijkheid heeft om een persoonlijk assistentiebudget toegekend te krijgen.

Een vzw biedt hulp aan moeders en legt bepaalde voorwaarden op om te kunnen deelnemen aan haar activiteiten. Het hof van beroep van Antwerpen oordeelde in een arrest van 14 november 2022 dat de activiteiten van de vzw niet onder het toepassingsgebied van de Antidiscriminatiewet en het Vlaamse Gelijkekansendecreet vielen omdat ze geen publiek karakter hadden. Het Hof van Cassatie vernietigt dit arrest. De wetgever heeft immers enkel zuiver private betrekkingen uit het toepassingsgebied van de betrokken regelgeving willen uitsluiten. De vzw richt zich met haar activiteiten tot een ruimer publiek en het feit dat ze bepaalde voorwaarden oplegt doet geen afbreuk aan het publieke karakter van de georganiseerde activiteit. 

Een man solliciteerde voor de functie van statisticus-analist. Zijn kandidatuur werd niet weerhouden. Het bedrijf gaf als reden hiervoor op dat het op zoek was naar een junior profiel. Uit de chronologie van de feiten en de terminologie leidde de arbeidsrechtbank af dat de man werd gediscrimineerd op basis van zijn leeftijd.

Naar aanleiding van vorderingen tot vernietiging van de wetten van 28 november 2022 en 8 december 2022 over de bescherming van klokkenluiders stelt het Grondwettelijk Hof enkele prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de Europese Unie. Daarnaast interpreteert het Grondwettelijk Hof twee bepalingen uit die wetten. 

De Welzijnswet geeft het slachtoffer van geweldsmisdrijven op het werk de mogelijkheid om te kiezen tussen een vergoeding die gelijk is aan de werkelijk geleden schade en een vergoeding die gelijk is aan een forfaitair bedrag van 3 of 6 maanden brutoloon. Het Grondwettelijk Hof oordeelt dat deze bepaling niet in strijd is met de Grondwet en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. 

De voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg van Waals-Brabant besliste, na een eenzijdig verzoekschrift van de provincie Waals-Brabant, dat woonwagenbewoners een terrein moesten verlaten. De rechtbank van eerste aanleg oordeelt dat er geen enkele reden was om deze beslissing eenzijdig te nemen, zonder de woonwagenbewoners te hebben gehoord.