Unia verzet zich bij het Grondwettelijk Hof tegen de ordonnantie 'Brussel Digitaal'

De ordonnantie 'Brussel Digitaal' van Bernard Clerfayt, die tot doel heeft gemeentelijke en gewestelijke besturen volledig online beschikbaar te maken, werd afgelopen februari goedgekeurd. Voor deze goedkeuring had het Brusselse maatschappelijk middenveld zich gedurende anderhalf jaar gemobiliseerd tegen de verordening en het gebrek aan duidelijke garanties met betrekking tot het behoud van fysieke loketten en telefoondiensten, die essentieel zijn voor alle Brusselaars.

Net als het maatschappelijk middenveld is Unia niet tegen de digitalisering op zich, maar vreest de organisatie dat bepaalde kwetsbare groepen en slachtoffers van digitale discriminatie achterblijven. Ter herinnering: 40% van de Belgen en 70% van de laaggeschoolde Brusselaars bevinden zich in een situatie van digitale kwetsbaarheid.

Het verzoek tot vernietiging heeft niet tot doel om heel de ordonnantie te annuleren, maar slechts een deel van artikel 13 ervan. In principe houdt de tekst rekening met de moeilijkheden bij de toegang tot digitale technologie waarmee bepaalde doelgroepen te maken kunnen krijgen. Het bepaalt daarom dat publieke diensten naast digitale kanalen ook telefonisch, via fysieke loketten en per post bereikbaar moeten blijven. Eén van de artikelen, artikel 13, is echter niet duidelijk omdat daarin wordt uitgelegd dat overheden alternatieven voor deze 3 minimale toegankelijkheidsgaranties kunnen invoeren, of deze zelfs kunnen schrappen, in het geval van een onevenredige last, zonder te definiëren of aan te geven wat dat juist zou kunnen inhouden.

Voor veel burgers zou hun toegang tot essentiële openbare diensten daardoor ondermijnd kunnen worden, wat in strijd is met hun grondrechten.

1. Burgers die problemen hebben met digitale technologie, worden gediscrimineerd ten opzichte van andere gebruikers bij hun toegang tot openbare diensten.
2. Ze worden de toegang ontzegd tot essentiële diensten die toegang tot fundamentele economische, sociale en culturele rechten mogelijk maken.
3. Hoewel dit probleem van toegang tot rechten vooral mensen met een handicap treft, die statistisch gezien een groter risico lopen op digitale uitsluiting dan de rest van de bevolking, houdt de verordening onvoldoende rekening met het recht op toegankelijkheid en redelijke aanpassingen voor deze mensen.

Volgens Unia heeft de verordening wel goede bedoeling, maar de organisatie waarschuwt toch: