'Improving equality data collection in Belgium (IEDCB)': rapport fase II (2024)

De term ‘equality data’ (of ‘gelijkheidsgegevens’) verwijst naar alle gegevens die nuttig zijn om de staat van gelijkheid of ongelijkheid in de maatschappij te beschrijven en te analyseren.  

Het zijn dus gegevens die gebruikt kunnen worden om discriminatie en (on)gelijkheid in de samenleving in kaart te brengen. Dergelijke data kunnen bijvoorbeeld beschikbaar zijn in de vorm van een rapport over de deelname van personen met een handicap aan verkiezingen.   

Deze gegevens kunnen verschillende vormen aannemen: gegevens uit (officiële) tellingen of enquêtes, gegevens uit administratieve databanken, resultaten van discriminatietesten, klachtengegevens, uitkomsten van diversiteitsmonitoring, of resultaten van kwalitatief onderzoek. 

Alle bronnen van equality data die Unia inventariseert, worden toegevoegd aan de equality data hub (die vanaf nu ook de criteria handicap, gezondheidstoestand en fysieke eigenschappen bevat). 

Equality data zijn cruciaal om vooruitgang te boeken in de strijd tegen discriminatie. Dankzij dergelijke gegevens kunnen we evoluties in (on)gelijkheid in de samenleving volgen. Zo kunnen we discriminatie beter begrijpen, bewustzijn creëren en verborgen discriminatie zichtbaar maken.  

Het in kaart brengen van equality data over de criteria handicap, gezondheidstoestand en fysieke eigenschappen heeft hiaten aan het licht gebracht die nu moeten worden opgevuld. Daarom heeft Unia aanbevelingen opgesteld om de gegevens met betrekking tot deze criteria verder te verbeteren.  

1. Er is extra dataverzameling nodig om de ontbrekende gegevens te produceren (zie het hoofdstuk “lacunes” in het rapport). 
2. Er moet grondig nagedacht worden over de manier waarop het criterium handicap wordt gemeten. Er moeten geschikte vragen gesteld worden in specifieke contexten, afhankelijk van de doelstellingen die men wil bereiken. 
3. Er moeten gegevens verzameld worden over discriminatie op basis van fysieke eigenschappen, aangezien deze onvoldoende voorhanden zijn. Hier is het bovendien belangrijk om de juiste termen te gebruiken, bijvoorbeeld met betrekking tot gewichtsdiscriminatie, om verwarring en stigmatisering te vermijden.  
4. Onderzoeksmethoden moeten worden aangepast om specifieke groepen te bereiken en ervoor te zorgen dat ze vertegenwoordigd zijn in de steekproeven (bijvoorbeeld personen in collectieve woonvoorzieningen). 
5. Onderzoek moet op een participatieve manier worden uitgevoerd, zodat betrokken groepen inspraak hebben in zaken die hen rechtstreeks aangaan (“nothing about us without us”). 
6. Gegevens moeten zoveel mogelijk publiek en vlot beschikbaar worden gemaakt, zodat anderen ze ook kunnen gebruiken in hun werk. 
7. De gegevens die al beschikbaar zijn, moeten veel meer gebruikt worden bij de ontwikkeling en evaluatie van beleidsmaatregelen.