Rechtspraak over discriminatie

Een minderjarige was betrokken bij een caféruzie en uiteindelijk dient hij slagen toe aan een man van vreemde afkomst. Na een grondige analyse van de feiten komt het Hof tot het besluit dat er geen sprake was van racisme maar wel gewone slagen en verwondingen zonder verzwarende omstandigheden.

Een koppel leeft al een aantal jaren ongehuwd samen. Ze hebben 2 kinderen, kochten samen een huis en gingen samen een hypothecaire lening aan. De man wordt slachtoffer van een dodelijk arbeidsongeval. De vrouw spreekt de rechtsverzekeraar aan. Deze weigert tussen te komen aangezien de arbeidsongevallenwet (10 april 1971) enkel spreekt over gehuwden. 

De zaak betreft de weigering van toegang tot een dancing van personen met een vreemde afkomst. De verdediging roept in dat deze personen voor overlast zorgden bij vorige bezoeken en o.m. drugs gebruikten. Een grondig proces-verbaal toont aan dat van deze overlast nooit melding werd gemaakt en dat wanneer de groep bestond uit een gemengde samenstelling (van vreemde en niet van vreemde afkomst) enkel de personen van niet vreemde afkomst werden toegelaten. Het Hof besluit dan ook tot discriminatie.

Een adoptiekind krijgt racistische bewoordingen naar het hoofd geslingerd. De rechtbank meent dat er niet kan gesproken worden van aanzetten tot haat aangezien de boodschap maar tot één persoon gericht is. Het gaat daarentegen om een belediging, zij het mondeling, dus een overtreding waarvoor de verjaring is ingetreden.

Naar aanleiding van de geplande opening van een opvangcentrum voor asielzoekers te Oostende verspreidt een groep genaamd Burgerinitiatief Oostende pamfletten waarbij onder meer illegalen bestempeld worden als criminelen. Het hof besluit dat hier sprake is van aanzetten tot haat.

Voor het toebrengen van slagen en verwondingen én voor het aanzetten tot racisme wordt een verdachte veroordeeld omdat hij toegaf dat hij “het slachtoffer een tiental maal in zijn gezicht geslagen heeft omdat hij kleurlingen niet kan verdragen in zijn omgeving”. De correctionele rechtbank van Brugge veroordeelt hem bij verstek tot een effectieve gevangenisstraf van 6 maand en een boete van 743 euro omdat zijn houding “getuigt van een manifest misprijzen voor de persoon van het slachtoffer, en dit op grond van criteria die puur subjectief zijn en abstractie maken van het respect dat eenieder aan ieder van zijn medemensen, zonder onderscheid verschuldigd is”

Een politiecommissaris wordt veroordeeld wegens aanzetten tot haat, geweld en discriminatie gelet op zijn racistisch gekleurd taalgebruik en het aanzetten tot hanteren van geweld door zijn manschappen wanneer die in contact waren met mensen van vreemde afkomst.

Twee broers baten een uitgeverij uit, genaamd Vrij Historisch Onderzoek (VHO), via dewelke ze allerlei boeken verspreiden die strijdig zijn met de wet op het negationisme en de antiracismewet.

Een jonge man van vreemde afkomst wordt mishandeld in de gebouwen van de rijkswacht. De rechtbank, bij vonnis van 18 december 2002, twijfelt niet aan zijn verklaringen inzake de opgelopen lichamelijke schade maar zijn tegenstrijdige verklaringen betreffende de dader van de feiten maken dat die laatste vrijuit gaat. Het Hof daarentegen bekijkt de verklaringen van de dader bijzonder grondig en hervormt het vonnis gewezen in eerste aanleg.

De Brusselse correctionele rechtbank verklaarde zich bevoegd in de zaak tegen Daniël F (voorzitter en federaal volksvertegenwoordiger van het Front National), de webmaster van de internetsite van het FN en tegen de vzw “Front National”. Ze waren gedaagd voor inbreuken op de artikels 1 en 3 van de antiracismewet van 30 juli 1981.