Na een klacht van de man en zijn zus startte de NMBS een intern onderzoek. Daarna liet de NMBS weten dat ze op basis van de elementen uit hun onderzoek geen enkel spoor van racisme had teruggevonden in het gedrag van de treinbegeleidster. De boete werd zonder verder gevolg geklasseerd, omdat ze opgesteld was voor het veroorzaken van vertraging in plaats van voor het instappen na het geven van het vertrekbevel.

Het Centrum ontving meldingen van de Congolees-Belgische man, zijn zus en de medereizigster. Het nam contact op met de drie melders, met de advocate van de man en zijn zus, en met de NMBS. Na bemiddeling van het Centrum werd een vergadering georganiseerd met de man en zijn zus, hun advocate, een vertegenwoordiger van de NMBS en een vertegenwoordiger van het Centrum. Tijdens die vergadering werden de camerabeelden van het instappen in Brussel-Centraal bekeken. De gebeurtenissen op de trein werden niet gefilmd, maar er werd wel uitvoerig over gepraat. De beelden en de bespreking gaven de mogelijkheid, enerzijds, om erop te wijzen dat de treinbegeleiders gehouden zijn aan strikte veiligheidsprocedures, en anderzijds, om erop te wijzen dat treinreizigers recht hebben op een professionele en klantvriendelijke houding.

Er werden afspraken gemaakt over een formeel signaal vanwege de klantendienst van de NMBS en over de opleiding van de treinbegeleiders, die de NMBS onder de loep zou nemen en zou aanpassen.