'Wie straks in de Hasseltse Kapertoren wil wonen of er een stulpje wil huren, zal jonger moeten zijn dan 32 jaar.' Zo werd de leeftijdslimiet voor bewoners van de Kapertoren vorig jaar aangekondigd. Iedereen zou er een appartement kunnen kopen, maar de leeftijdslimiet zou een voorwaarde zijn om er te mogen wonen. Het opzet was vooral om jonge mensen de kans te geven om hun eerste vastgoedaankoop te verwezenlijken, en dat op een toplocatie, midden in de stad.  

Leeftijdsdiscriminatie 

Vlak na deze bekendmaking (in augustus vorig jaar) liet Unia weten begrip te hebben voor de intentie, maar de maatregel ook in twijfel te trekken. Die twijfel werd na onderzoek bevestigd in een advies: de leeftijdslimiet is discriminatie vanwege leeftijd. 'We begrijpen het doel van de voorgestelde maatregel en zien het positieve opzet ervan in. Jonge mensen de kans geven om een appartement te verwerven, daarmee is uiteraard niets mis. Maar werken met een leeftijdsgrens is in dit geval ook discriminatie op leeftijdsgrond. Het is immers niet noodzakelijk om met een leeftijdsgrens te werken: er bestaan andere, minder ingrijpende en vaak efficiëntere maatregelen om het doel te bereiken,’ benadrukt Els Keytsman, directeur van Unia. 

Alternatieve pistes 

Wie mikt op oud-studenten of starters die na hun studies liever blijven wonen in een hippe omgeving, kan andere pistes verkennen dan een leeftijdsgrens. Bijvoorbeeld door een aantrekkelijke woonomgeving te creëren voor deze doelgroep, en in te zetten op  een fitnesscentrum, een koffiebar met een co-working plek, een wasserette, een kindercrèche, … Op die manier discrimineer je mogelijke bewoners van boven de 32 niet en laat je ook jongeren zeker niet in de steek.