Een kandidaat-huurder heeft een arbeidscontract van bepaalde tijd. Zijn werkgever bevestigde  zijn contract te verlengen, maar dat is niet voldoende voor het kantoor dat zijn aanvraag weigert. De kandidaat-huurder neemt contact op met Unia.

Er wordt een ontmoeting georganiseerd met Unia en het agentschap. In eerste instantie verdedigt het immokantoor het standpunt van de eigenaar van het onroerend goed: die wil dat er voldoende waarborgen zijn voor de betaling van de huur. Maar uiteindelijk begreep het agentschap de beginselen van non-discriminatie die door Unia werden verdedigd, en verbond het zich ertoe zijn criteria aan te passen. Voortaan wordt de duur van de arbeidsovereenkomst van een toekomstige huurder niet meer in aanmerking genomen bij het weigeren of niet verhuren van een woning.