In de marge van een geschil met betrekking tot kortingen in functie van de leeftijd bij aankoop van een brilmontuur (wet op de handelspraktijken) komt eveneens het aspect discriminatie aan bod (wet van 25 februari 2003). In eerste aanleg (rechtbank van koophandel Kortrijk, 30 april 2004) oordeelde de rechtbank dat de vordering gesteund op discriminatie onontvankelijk was, aangezien eiser geen slachtoffer was van de discriminatie en evenmin een door de wet aangewezen groepering. Het hof verwerpt die redenering en onderzoekt de mogelijke inbreuken inzake handelspraktijken.

Vonnis in kracht van gewijsde De rechtbank werd gevat voor herhaaldelijk geweld en diverse discriminaties waarbij verschillende portiers alsook een verantwoordelijke van de dancing W.W.L. betrokken waren.

Een dame is motorisch gehandicapt aan de vier ledematen, verplaatst zich in een rolstoel en wordt bijgestaan door een assistentiehond. Ze bezoekt met familie een restaurant maar de hond wordt niet toegelaten. Volgens de uitbaters heeft de aanwezigheid van familie tot gevolg dat de assistentiehond een gezelschapshond wordt. De rechter beveelt de staking van de discriminatie alsook een dwangsom.

Eerste verzoekster is slechtziende en wordt steeds begeleid door haar assistentiehond. Op 6 oktober 2003 wilde zij samen met vier vrienden en geassisteerd door haar hond een hapje eten in een restaurant, filiaal van een grote keten. Het personeel weigerde echter het gezelschap te bedienen omdat honden niet toegelaten zijn in het restaurant.

Twee portiers weigeren de toegang tot een uitgaansgelegenheid aan twee personen met een donkere huidskleur. Het onderzoek doorprikt de “klassieke” argumenten van dronkenschap of problemen in het verleden zodat de rechtbank tot het besluit komt dat de weigering enkel was ingegeven door de huidskleur en er dus sprake is van discriminatie.

In een zaak van discriminatie bij de toegang tot een uitgaansgelegenheid, heeft het hof met betrekking tot een aantal feiten de inbreuk op artikel 2 aanvaard. Het onderzoek on the spot door de politie doorprikte de klassieke argumenten van de portiers dat de weigering was ingegeven vanuit dronkenschap, agressief gedrag of kledij van de bezoeker.

De feiten dateren van 1999 waarbij aan bezoekers van allochtone origine de toegang tot een dancing zou geweigerd zijn. Het betreft hier een woord tegen woord situatie, waardoor de portier werd vrijgesproken op basis van twijfel.

Een werkzoekende die de hoofddoek draagt moet zich aanbieden in een naaiatelier. Een deel van het personeelsbestand is van allochtone afkomst. Om veiligheidsredenen vraagt de werkgever om de hoofddoek uit te laten. De werkzoekende weigert en er volgt een sanctie van de RVA. Het Hof leidt uit de feiten een impliciete werkweigering af maar de vrouw heeft zich niet oneschikbaar gemaakt voor de algemene arbeidsmarkt en de aangeboden betrekking was niet passend.

Een koppel leeft al een aantal jaren ongehuwd samen. Ze hebben 2 kinderen, kochten samen een huis en gingen samen een hypothecaire lening aan. De man wordt slachtoffer van een dodelijk arbeidsongeval. De vrouw spreekt de rechtsverzekeraar aan. Deze weigert tussen te komen aangezien de arbeidsongevallenwet (10 april 1971) enkel spreekt over gehuwden. De door de vrouw ingeroepen discriminatie wordt niet weerhouden.

De zaak betreft de weigering van toegang tot een dancing van personen met een vreemde afkomst. De verdediging roept in dat deze personen voor overlast zorgden bij vorige bezoeken en o.m. drugs gebruikten. Een grondig proces-verbaal toont aan dat van deze overlast nooit melding werd gemaakt en dat wanneer de groep bestond uit een gemengde samenstelling (van vreemde en niet van vreemde afkomst) enkel de personen van niet vreemde afkomst werden toegelaten. Het Hof besluit dan ook tot discriminatie.