Het Hof van Justitie van de Europese Unie verduidelijkt in dit arrest drie aspecten in verband met het veiligheidsattest.

Het delen van een video (in dit geval van een preek) op een sociaal netwerk dat beschikbaar is voor een bepaald publiek voldoet aan de openbaarheidsvereiste van artikel 444, alinea 5 van het Strafwetboek.

Een man die in Karlsruhe (Duitsland) woont plaatst racistische commentaar op de Belgische website www.ostbelgiendirekt.be en wordt bij verstek veroordeeld voor het aanzetten tot haat en discriminatie.

De arbeidsrechtbank oordeelt dat het ontslag van een man discriminatoir is (op grond van het beschermd kenmerk syndicale overtuiging) en dat de beschermingsvergoeding (op grond van de wet houdende bijzondere ontslagregeling voor de personeelsafgevaardigden in de ondernemingsraden en in de comités voor preventie en bescherming op het werk) kan worden gecumuleerd met de forfaitaire schadevergoeding uit de Antidiscriminatiewet.

De correctionele rechtbank verklaart zich onbevoegd om te oordelen over samenhangende raciale en niet-raciale drukpersmisdrijven.

Verschillende personen werden racistisch bejegend en aangevallen. Drie beklaagden verschenen voor de correctionele rechtbank die het haatmotief bewezen achtte tegenover twee van hen.

Een arts werkte als gynaecoloog in een ziekenhuis en moest stoppen op 65-jarige leeftijd. Het arbeidshof oordeelde dat er geen sprake was van discriminatie op basis van leeftijd. De stopzetting was objectief gerechtvaardigd door een legitiem doel en de middelen voor het bereiken van dat doel waren passend en noodzakelijk.

Het selectiecriterium ‘digital native’ houdt inherent leeftijdsdiscriminatie en is gebaseerd op vooroordelen en stereotypen over digitale communicatie tegenover oudere werknemers.

Twee arbeiders hadden een formele klacht ingediend bij de preventieadviseur voor (discriminatoire) pesterijen op het werk. Ze werden ontslagen tijdens de beschermde periode. Omdat het bedrijf niet kon aantonen dat het ontslag niets te maken had met de klacht, werd aan de twee arbeiders de forfaitaire beschermingsvergoeding van zes maanden brutoloon toegekend.

Een arbeider heeft morbide obesitas, slaapapneu en rugproblemen. Het arbeidshof oordeelt, anders dan de arbeidsrechtbank dat de man geen feiten kan aanvoeren die aantonen dat hij werd ontslagen op grond van een handicap of op grond van zijn gezondheidstoestand.