Drie personen zijn betrokken bij een handgemeen, één ervan is van vreemde afkomst. Wanneer de rechtbank de verschillende verklaringen van betrokkenen met mekaar vergelijkt, dient ze tot de vaststelling te komen dat de verzwarende omstandigheden niet bewezen zijn.

In 2005 verscheen in het lokale blad van een politieke partij in Sint-Niklaas een artikel over grafschennis; allochtone jongeren werden erin ten onrechte als mogelijke daders vernoemd.

Een jongeman van vreemde afkomst werd ernstig gewond bij een schietincident. Het bijzonder grondig gevoerde onderzoek wees uit dat de dader geen racistische motieven had maar dat zijn handelen te wijten was aan emotionele labiliteit.

Een dame met motorische handicap werd tot twee maal toe de toegang geweigerd tot een eetgelegenheid omdat ze vergezeld was van haar assistentiehond. De tweede weigering werd vastgesteld door een gerechtsdeurwaarder.

In 2005 worden op het kerkhof van Sint-Niklaas een aantal graven beschadigd. Een lokaal krantje van een politieke partij beweert dat de daders van allochtone afkomst zijn, wat niet strookt met de werkelijkheid. In een eerste fase wordt de verantwoordelijke uitgever vervolgd voor aanzetten tot haat, discriminatie of geweld. Een jaar na de feiten komen de schrijver van het artikel en de lokale hoofdredacteur in beeld. Ze worden uiteindelijk ook veroordeeld.

Het gaat over een zaak van schijnzelfstandigheid in de bouwsector. Verschillende beklaagden werden vervolgd wegens huisjesmelkerij, één van hen ook voor mensenhandel. De rechtbank zal deze betichting weerhouden en wijst op de gebruikte juridische constructies (schijnzelfstandigheid).

Een jonge man is op stap met een travestiet. In een uitgaansbuurt krijgt hij slaag van zogenoemde hangjongeren. Volgens een getuige is de holebigemeenschap in die buurt vaak het slachtoffer van zinloos geweld. Op grond hiervan alsook de verklaringen van het slachtoffer besluit de rechtbank dat er sprake is van verzwarende omstandigheden, namelijk homohaat. De rechtbank motiveert omstandig de strafmaat.

Twee jonge vrouwen zijn pas bevallen en delen dezelfde ziekenhuiskamer. De partner van één van de twee stelt vast dat de andere vrouw van Turkse afkomst is. Hij deelt aan de verpleger mede dat zijn familie geen kamer wenst te delen met een bruine. Raadt aan zijn vrouw aan overal af te blijven om niet besmet te geraken en meent dat het ziekenhuis Turken bij Turken, en Belgen bij Belgen moet leggen. Hij wordt veroordeeld wegens aanzetten tot discriminatie op grond van huidskleur.

De dader maakt amok op de tram. Hij verwijt de trambestuurster dat ze blank is, vrouw en geen moslim. Hij scheldt haar uit, spuwt en klopt op de bestuurderscabine, in aanwezigheid van anderen op de tram.

Een man wordt veroordeeld voor wapenbezit, bedreigingen ten aanzien van personen en goederen alsook verspreiden van denkbeelden die zijn gegrond op rassensuperioriteit of rassenhaat. Hij verklaart ten overstaan van de politie dat hij niet in aanraking wenst te komen met zwarte, bruine of Joodse politiemensen want hij zal ze kapot maken. Ondertussen maakt hij nazigebaren.