Arbeidsrechtbank Luik, afdeling Verviers, 23 november 2022
Een vrouw werd ontslagen tijdens haar afwezigheid wegens ziekte. Het ontslag was volgens de arbeidsrechtbank discriminatoir, temeer daar de vrouw het werk had kunnen hervatten indien ze dit had kunnen doen onder de vorm van telewerk.
Datum: 23 november 2022
Instantie: arbeidsrechtbank Luik, afdeling Verviers
Criterium: gezondheidstoestand
Domein: arbeid
De feiten
Een vrouw was in 2016 in dienst getreden van een vakbond. Ze werkte er als secretaresse. In 2019 werd een nieuwe hiërarchische verantwoordelijke aangesteld. Er ontstonden al vlug spanningen tussen de vrouw en de hiërarchische verantwoordelijke. Na een ernstige aanvaring werd de vrouw werkonbekwaam. Een arts stelde vast dat ze het werk kon hervatten op voorwaarde dat ze telewerk kon doen. In november 2020 werd de vrouw ontslagen. Ze vorderde voor de arbeidsrechtbank een schadevergoeding voor kennelijk onredelijke ontslag (op basis van CAO nr. 109) en een schadevergoeding voor discriminatoir ontslag (op basis van de antidiscriminatiewet).
Beslissing
- De arbeidsrechtbank leidde uit verschillende elementen een vermoeden af van discriminatie op basis van de gezondheidstoestand. De vakbond kon vervolgens niet aantonen dat het ontslag gerechtvaardigd was door een legitiem doel en dat de middelen voor het bereiken van dat doel passend en noodzakelijk waren. De arbeidsrechtbank hechtte veel belang aan het voorstel om het werk te hervatten onder de vorm van telewerk. Dit voorstel werd niet in overweging genomen door de vakbond. Dit zou een minder verregaande ingreep dat een ontslag mogelijk hebben gemaakt.
- De arbeidsrechtbank oordeelde dat het ontslag discriminatoir was en kende een schadevergoeding toe van zes maanden brutoloon.
- Volgens de arbeidsrechtbank was de vraag voor een schadevergoeding voor kennelijk onredelijk ontslag ongegrond. De schadevergoeding voor kennelijk onredelijk ontslag kon volgens de arbeidsrechtbank niet worden gecumuleerd met de schadevergoeding voor discriminatoir ontslag. Beide schadevergoedingen hadden immers tot doel eenzelfde gedrag te sanctioneren (namelijk een ontslag gebaseerd op illegale gronden) en op grond van CAO nr. 109 en het principe non bis in idem kon het slachtoffer geen tweemaal worden vergoed voor eenzelfde schade.
Unia was geen betrokken partij.
Afgekort: Arb.rb. Luik, afd. Verviers 23-11-2022
Vergelijkbare rechtspraak Arbeidsrechtbank Luik, afdeling Verviers, 23 november 2022
Arbeidsrechtbank Luik, afdeling Luik, 10 oktober 2023
Een man werkt als chauffeur en wordt ontslagen na twee jaar en twee maanden afwezigheid ingevolge een arbeidsongeval. Volgens de arbeidsrechtbank is er sprake van indirecte discriminatie op grond van de gezondheidstoestand. De arbeidsrechtbank leidt dit onder meer af uit het feit dat zes dagen na het arbeidsongeval een nieuwe chauffeur werd aangeworven met een contract van onbepaalde duur.
Arbeidshof Brussel (Franstalig), 20 maart 2024
Een vrouw is een tijdje werkonbekwaam na een chirurgische ingreep. Ze heeft een afwezigheidsattest, maar hervat het werk niet na het verstrijken van de einddatum die op het afwezigheidsattest vermeld staat. De werkgever ontslaat haar vervolgens om dringende reden. Het arbeidshof oordeelt dat het ontslag niet discriminatoir is (op basis van de gezondheidstoestand).
Arbeidshof Bergen,15 maart 2024
Een internationale organisatie ontslaat een vrouw na meer dan twee jaar afwezigheid wegens ziekte (volgend op ongepast gedrag van haar hiërarchische verantwoordelijke). Het arbeidshof kent een schadevergoeding tot voor ongewenst seksueel gedrag op het werk, niet respecteren van de welzijnswet, misbruik van het ontslagrecht en discriminatie op basis van de gezondheidstoestand.