Het Centrum ontving een melding over een wedstrijd voor 'jonge kunstenaars', die ingericht werd door een private onderneming. Enkel kandidaten tussen 18 en 35 jaar konden deelnemen, wat de melder als leeftijdsdiscriminatie ervoer. Er volgde een constructief onderhoud tussen het Centrum en de betrokken mecenas, die nadien uit eigen beweging andere selectiecriteria uitwerkte om ontluikend talent te stimuleren (dus niet louter het hebben van een bepaalde leeftijd).

In een jobaanbieding voor een postdoctoraat was een leeftijdsgrens van 32 jaar opgenomen. Na tussenkomst van het Centrum werd deze discriminerende vermelding vervangen door een meer adequate omschrijving van de professionele vereisten voor de job.

Een clausule in een levensverzekeringscontract luidde als volgt: “De dekking blijft gelden als het overlijden plaatsvindt binnen een termijn van 12 maanden die ingaat op de dag van het ongeval en als de begunstigden het bewijs leveren dat het overlijden rechtstreeks in verband staat met het ongeval. Deze termijn wordt teruggebracht tot 30 dagen voor verzekerden die op de dag van ongeval 75 jaar of ouder zijn.” Een persoon kon geen aanspraak maken op de verzekering omdat haar moeder overleden was op 77-jarige leeftijd, meer dan 30 dagen na een auto-ongeval, hoewel er een oorzakelijk verband was tussen het ongeval en het overlijden.

Een man van 57 jaar solliciteerde voor een arbeidsfunctie bij een middelgrote onderneming. Hij werd niet aangenomen omdat de zaakvoerder voorkeur gaf aan een jongere kandidaat. Het Centrum ging in dialoog met de werkgever, die zich blijkbaar had laten leiden door de veronderstelling dat een oudere werknemer niet fysiek geschikt zou zijn of minder zekerheid zou bieden voor wat betreft de continuïteit in het magazijn.

Een man met al enkele jaren werkervaring had besloten om opnieuw te gaan studeren en een diploma in de rechten te behalen. Na afloop van die studie ging hij op zoek naar een stageplaats bij een advocatenkantoor. Eén kantoor liet hem weten dat hij een interessant curriculum vitae had, maar dat ze op zoek waren naar "een eerstejaarsstagiair zonder werkervaring".

Een makelaar liet een kandidaat-huurder (37 jaar) weten dat de eigenaars van een appartement enkel wilden verhuren aan personen ouder dan 40 jaar. Onder impuls van het Centrum kwam het tot een financieel vergelijk. Het immokantoor verbindde zich ertoe om voortaan de antidiscriminatiewetgeving na te leven en zijn makelaars hieromtrent een on-line vormingsmodule te laten volgen.

De aankondiging van een financiële instelling dat de afhaallimiet aan bankautomaten voor 60-plussers beperkt werd tot €1.000, veroorzaakte heel wat reacties. Ook het Centrum ging een gesprek aan met de bank, omdat er zich mogelijk een probleem van discriminatie op grond van leeftijd stelde. De maatregel werd ingetrokken.

In september 2008, in het kader van de voorbereiding van het Autosalon van 2009, gaf een automobielonderneming de opdracht aan een uitzendbureau om 'tweetalige informateurs' aan te werven. De vacature richtte zich tot studenten of werkzoekenden.

Een makelaar, gespecialiseerd in de verhuur van vakantiewoningen, vermeldde op zijn website dat bepaalde woningen niet verhuurd werden aan groepen jongeren onder de 25 jaar. De maatregel was ingegeven door een aantal negatieve ervaringen. Na een constructieve dialoog met het Centrum verving de makelaar de arbitraire leeftijdsgrens door objectievere voorwaarden met betrekking tot de samenstelling van de groep en de aard van de activiteiten.