Er zijn steeds vragen gerezen over het feit over de wet van 23 maart 1995 al dan niet onder de uitzonderingen valt bedoeld in artikel 150 van de Grondwet en dus inbreuken op grond van deze wet doch onder vorm van geschriften door de correctionele rechtbank kunnen beslecht worden.

Twee jongeren hadden op een chatkanaal een gesprekspartner met de dood bedreigd omwille van haar vermeende Joodse herkomst en bij herhaling antisemitische uitspraken gepost. De Antwerpse rechter achtte de feiten bewezen en veroordeelde beide daders wegens inbreuken op de antiracismewet tot een effectieve werkstraf van 50 uren en een boete van 50 euro.

Het bekritiseren van Israel, zelfs door het verschaffen van informatie die achteraf verkeerd blijkt te zijn, is geen aanzetten tot rassenhaat. In deze zaak ontbreekt zowel het intentionele element als de materiële bestanddelen van de inbreuk “aanzetten tot rassenhaat”, zodat de rechtstreeks gedaagden vrijgesproken worden.

De Vlaamse Geschillenraad heeft een klacht van het Centrum tegen Q-music (racistische uitlatingen ten aanzien van de zussen Williams op antenne) ontvankelijk en gegrond verklaard.

Tussen december 1997 en februari 1999 verspreidt de beklaagde via internet racistische en negationistische teksten. Na herhaaldelijke waarschuwingen van zijn provider die geen resultaat kenden, diende de provider klacht in met burgerlijke partijstelling.

Op 27 juni 2000 veroordeelde het hof van beroep van Brussel Wim E. voor de verspreiding van racistische e-mails op elektronische discussiefora op Internet (de zogenaamde newsgroups). In de loop van 1997 en 1998 had de auteur immers een vijftal e-mails verstuurd waarin hij openlijk aanzette tot racisme en discriminatie tegen allochtonen. Dit arrest heeft een dubbele betekenis: enerzijds is het de eerste keer dat de verspreiding van racistische berichten op Internet wordt bestraft en anderzijds betreft het de eerste toepassing van de correctionalisering van persmisdrijven na de herziening van artikel 150 van de grondwet van 7 mei 1999.