De rechtbank is van oordeel dat antiracisme niet kan en mag gehanteerd worden als een instrument van intellectuele, politieke en morele censuur en dat het voor een journalist legitiem, zelfs heilzaam, is om zich kritisch op te stellen tegenover het beleid van regeringen en staten. Hij moet er wel over waken dat zijn te kritische geest - door het diaboliseren van de acties van de Hebreeuwse staat en zijn regering - misschien niet rechtstreeks het antisemitisme bevoordeelt maar wel een verrechtvaardigheid biedt aan de toegevelijkheid, of minstens de passiviteit van de publieke opinie en regeringen ten overstaan van een “nieuwe jodenhaat”, die zich razendsnel ontwikkelt bij bepaalde islamitische minderheden in Europa. Een aantal onrustwekkende gebeurtenissen levert het bewijs van deze actuele evolutie.