Datum: 12 januari 2023

Instantie: Grondwettelijk Hof

Criterium: handicap, gezondheidstoestand

De feiten   

In de Wet van 26 juni 1990 betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke staat dat beschermingsmaatregelen enkel mogen worden getroffen ten aanzien van een geestesziekte die zijn gezondheid en veiligheid ernstig in gevaar brengt of die een ernstige bedreiging vormt voor andermans leven of integriteit. De onaangepastheid aan de zedelijke, maatschappelijke, religieuze of politieke of andere waarden mag op zichzelf niet als een geestesziekte worden beschouwd (art. 2 Wet betreffende de bescherming van de persoon van de geestesziekte).

Een vrederechter meent dat personen met een alcohol-, toxicologische of medicijnverslaving niet als geesteszieke kunnen worden beschouwd in de zin van de Wet betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke. Bijgevolg kunnen de beschermingsmaatregelen uit de wet nooit ten aanzien van hen worden genomen. De vrederechter vraagt het Grondwettelijk Hof om na te gaan of dit conform het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel is want personen met een geestesziekte en personen met een alcohol-, toxicologische of medicijnverslaving worden verschillend behandeld.

Beslissing

Het Grondwettelijk Hof oordeelt dat niet kan worden uitgesloten dat een persoon met een alcohol-, toxicologische of medicijnverslaving, wanneer die ernstig is, kan worden beschouwd als een geesteszieke in de zin van de Wet betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke. De bevoegde rechter moet hierover in concreto oordelen.

Unia was geen betrokken partij.

Afgekort: GwH, arrest nr. 6/2023, 12-01-2023