Onderzoek de impact van de degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen voor het invoeren van de maatregel 

In 2012 nam de federale regering het initiatief om de werkloosheidsuitkeringen degressief te maken in de tijd. Die degressiviteit werd in 2018 nog versterkt. De achterliggende idee is dat werklozen zo worden aangezet om actiever werk te zoeken en om sneller op een werkaanbieding in te gaan. 

Volgens verschillende deskundigen is het echter helemaal niet zeker dat de maatregel het verwachte effect oplevert. Ze dringen erop aan om de kwestie eerst grondig te onderzoeken, vooraleer maatregelen te nemen die een aanzienlijke impact op het leven van heel wat mensen hebben. Ze verwijzen ook naar de discriminatie waar langdurig werklozen nu al het slachtoffer van zijn in vergelijking met niet-werkloze werkzoekenden of personen die nog maar kort werkloos zijn. 

Het Steunpunt tot bestrijding van armoede, bestaansonzekerheid en sociale uitsluiting vestigt van zijn kant de aandacht op de impact van de degressiviteit op de bestaansonzekerheid en op het zoeken naar werk. Voor mensen die al in een uitermate onzekere situatie verkeren, wordt het nog moeilijker om zich volledig toe te leggen op het zoeken naar werk. 

Unia verwijst naar de groepen die structureel worden gediscrimineerd op de arbeidsmarkt zoals werknemers van buitenlandse herkomst, 45-plussers en andere groepen die oververtegenwoordigd zijn in de statistieken over langdurige werkloosheid.  Die structurele discriminatie dreigt door de degressiemaatregelen nog toe te nemen. Unia vraagt daarom een grondige analyse van de impact op die groepen vanuit een intersectionele invalshoek, waarbij minstens de categorieën gender, leeftijd, maatschappelijke positie, handicap en herkomst worden gekruist.