Een dame met hoofddoek wil plaatsnemen op het terras van een drankgelegenheid. De uitbater weigert haar te bedienen omwille van haar hoofddoek. Tijdens de procedure zal hij inroepen dat zijn zaak in een moeilijke wijk ligt. De stakingsvordering wordt ingeleid door het Openbaar Ministerie. Het is overigens om deze reden dat het slachtoffer bij gebrek aan naleving van vormvereisten tijdens de procedure, geen schadevergoeding krijgt. De rechtbank stelt een directe en indirecte discriminatie vast, beveelt de staking en de publicatie van de uitspraak gedurende drie maanden in de drankgelegenheid.

Een wiskundeleerkracht spant een kortgeding aan omdat, in tegenstelling tot haar vorige school in het officieel stadsonderwijs, bij de nieuwe aanwijzing in drie scholen, het dragen van de hoofddoek verboden wordt. De rechter meent dat de principes van neutraliteit die voor dit type van onderwijs decretaal geregeld zijn moeten nageleefd worden en de veruiterlijking van deze neutraliteit zelfs als een wezenlijke en bepalende beroepsverseiste kan beschouwd worden. De directie mocht zich op het neutraliteitspincipe beroepen om de hoofddoek te verbieden.

Het slachtoffer is motorisch gehandicapt en wordt bijgestaan door een getrainde assistentiehond. Omwille van de hond wordt haar toegang tot een restaurant geweigerd. Een deurwaarder stelt de weigering vast. De rechtbank meent dat de weigering discriminatoir was en de staking wordt beveeld.

Ouders spannen op grond van het Vlaamse Decreet (10 juli 2008) een vordering tot staking aan tegen de Vlaamse Gemeenschap en de school van hun zoon wegens weigering tot redelijke aanpassing voor een persoon met een handicap. De betwisting gaat over een tekort aan tolkuren Vlaamse Gebarentaal. De rechtbank wijst de vordering af. Ze meent dat verweerders doen wat ze kunnen maar het nu éénmaal moeten redden met een beperkt aanbod.

Ouders spannen op grond van het Vlaams decreet (10 juli 2008) een vordering tot staking in tegen de Vlaamse Gemeenschap en de scholen van hun kinderen wegens weigering tot redelijke aanpassingen voor een persoon met een handicap. De betwisting gaat over een tekort aan tolkuren Vlaamse Gebarentaal. In een omstandig gemotiveerd vonnis wijst de rechtbank de vordering af in de mate dat gericht is tegen de scholen maar acht ze gegrond ten aanzien van de Vlaamse Gemeenschap.

De uitbater van een fitnesscentrum is het voorwerp van klachten betreffende discriminatie. De rechtbank acht de feiten bewezen op grond van verklaringen van slachtoffers en een reportage gemaakt met verborgen camera.

Door een wijziging in het schoolreglement (verbod hoofddeksels) kunnen jonge sikhs hun tulband niet meer dragen. In kortgeding acht de rechter zich niet bevoegd om uitspraak te doen. De rechtbank ten gronde meent dat de school niet voldoet aan de voorwaarden om een beperking aan de vrijheid van godsdienst op te leggen.

De correctionele rechtbank van Brussel herinnerde aan het feit dat een immobiliënkantoor zich niet kan verschuilen achter de (discriminatoire) eis van een eigenaar om niet aan “zwarten” te verhuren. “Door deze eis op te volgen en dus als tussenpersoon in de discriminatie op te treden, maakt een immobiliënkantoor zich schuldig aan discriminatie, of is hij alleszins als mededader van de eigenaar opgetreden. Rekening houdend met zijn intellectueel niveau, afgeleid uit zijn functie als immobiliën-agent, kon de dader het strafbare karakter van zijn gedrag niet negeren”. Het Centrum ontving een schadevergoeding van 650 euro.

De Jeugdrechtbank van Leuven legde aan vier minderjarigen als maatregel een berisping op wegens het aanzetten tot discriminatie, haat of geweld aan Afrikaanse jongeren door hen in het openbaar te beledigen via het uitbrengen van een Hitlergroet, het zingen van neo-nazi liederen, het tekenen van nazi-symbolen op de vensters van de bus en tevens door het aanzetten van andere jongeren tot deze beledigende woorden en handelingen.

De drie uitspraken betreffen het toedienen van slagen en verwondingen aan een persoon van vreemde afkomst door minderjarigen.