Datum: 24 april 2023

Instantie: arbeidshof Brussel

Criterium: leeftijd

De feiten   

Een arts werkte als anesthesist in een ziekenhuis. In de overeenkomst met het ziekenhuis stond dat alle artsen op 67-jarige leeftijd moesten stoppen met werken. Op deze algemene regel kon de uitvoerende raad, na advies van de medische raad, een uitzondering toestaan (tot aan de leeftijd van 75 jaar). De arts vroeg die uitzondering, maar die werd geweigerd.

Het ziekenhuis voerde drie argumenten aan voor het handhaven van de leeftijdslimiet:

• Het ziekenhuis moest de continuïteit van de zorg kunnen waarborgen.
• Het beheer van het medisch korps moest kunnen worden geoptimaliseerd.
• De rotatie van het personeelskader en de opvolging van de generaties moest kunnen worden verzekerd.

De arts meende dat hij werd gediscrimineerd op basis van zijn leeftijd. In een vonnis van 17 januari 2020 werd geoordeeld dat de arts werd gediscrimineerd. Het ziekenhuis tekende beroep aan tegen dit vonnis.

Beslissing

Het arbeidshof stelde vast dat er een vermoeden was van discriminatie. Vervolgens onderzocht het arbeidshof de drie argumenten die het ziekenhuis had aangevoerd om het ontslag te rechtvaardigen. Na analyse van de drie argumenten kwam het arbeidshof tot het besluit dat er geen discriminatie was op basis van leeftijd.

Ziekenhuizen moeten er volgens de wet voor zorgen dat de continuïteit van de zorgverstrekking wordt gewaarborgd. Daarom moeten ze hun werking rationaliseren en optimaliseren. Het ziekenhuis streefde met de leeftijdslimiet van 67-jaar een legitiem doel na. De leeftijdslimiet van 67-jaar was objectief en redelijk en eveneens passend en noodzakelijk om het doel te bereiken.

Enerzijds maakte de leeftijdslimiet van 67-jaar een lange en stabiele tewerkstelling van de artsen mogelijk. Door een uniforme leeftijdslimiet te hanteren werden alle artsen gelijk behandeld. Anderzijds kon het ziekenhuis haar personeelsbestand op een voorspelbare wijze beheren door die leeftijdslimiet. Dat maakte het mogelijk om de continuïteit van de zorg te waarborgen, want er moest niet plots op zoek worden gegaan naar nieuwe artsen wanneer oudere artsen uitvielen.

Het arbeidshof merkte ook nog op dat door de leeftijdslimiet van 67-jaar vermeden werd dat de overeenkomsten met de artsen stopgezet worden op een potentieel vernederende manier omdat werd vastgesteld dat de prestaties van de arts afnamen.

Unia was geen betrokken partij.

Afgekort: Arbh. Brussel (Fr.), 24-4-2023