Een vrouw maakt een afspraak om een huurwoning te bezoeken. Ze verschijnt op de afspraak en blijkt een hoofddoek te dragen. Het verhuurkantoor meldt haar dat het bezoek niet kan doorgaan aangezien een andere kandidaat een optie nam. Deze andere kandidaat blijkt daarna een (onwetende) bediende te zijn van het verhuurkantoor.

Het algemeen politiereglement van een Brusselse gemeente verbiedt het verbergen van het gelaat door schmink, het dragen van een masker of elk ander middel met uitzondering van carnaval. Er werd twee keer proces-verbaal opgesteld tegen een vrouw wiens gelaat volledig bedekt was.

Een jonge vrouw die een hoofddoek draagt wordt verzocht haar hoofddoek af te nemen in een bowlingzaak. De uitbater beroept zich op het huishoudelijk reglement waarbij, in naam van de veiligheid, alle hoofddeksels verboden zijn. De rechter erkent het legitieme doel (veiligheid) van een verbod maar komt tot het besluit dat de middelen om het doel te bereiken noch passend noch noodzakelijk zijn. Hij besluit tot een indirecte discriminatie op basis van geloofsovertuiging, beveelt de staking en de aanplakking van de uitspraak. Het slachtoffer krijgt de forfaitaire schadevergoeding niet bij gebrek aan bewijs van haar morele schade.

In eerste aanleg oordeelde de arbeidsrechtbank dat een werkgever aan zijn voltallige personeel een verbod mag opleggen om religieuze overtuigingen te veruiterlijken om het neutrale imago van het (commerciële) bedrijf te vrijwaren.

Een lezing door de nederlandse schrijven Benno B, in de universiteit te Antwerpen, met als titel "Leve God, weg met Allah", diende onderbroken te worden omwille van de tussenkomst van een aantal personen. De rechtbank laakt de schending van het recht op vrije meningsuiting.

Een opvangcentrum voor asielzoekers verspreidt folders bij de buurtbewoners voor een opendeurdag. Een man die de folder thuis had ontvangen voorziet deze van een commentaar met racistische connotatie en faxt hem, vanuit het bedrijf waar hij werkzaam is, ongeadresseerd terug naar het opvangcentrum. Hij wordt ontslagen om dringende reden aangezien hij indruist tegen de waarden van het bedrijf en het imago van het bedrijf schade heeft toegebracht. Het Hof meent dat voldaan is aan de veresiten van artikel 444 van het Strafwetboek, een ongeadresseerde fax kan immers bij verschillende mensen terechtkomen. Het ontslag om dringende reden was gerechtvaardigd.

Een lerares wiskunde in het secundair onderwijs van de Stad Charleroi had gedurende twee jaar les gegeven met haar hoofddoek. Bij een nieuwe aanstelling, met verspreid uurrooster over drie scholen, verbieden de drie directies haar het dragen van de hoofddoek. Ze beroepen zich hiervoor op de neutraliteit die inherent is aan het officieel gesubsidieerd onderwijs (Decreet van 17 december 2003).

Een dame met hoofddoek wil plaatsnemen op het terras van een drankgelegenheid. De uitbater weigert haar te bedienen omwille van haar hoofddoek. Tijdens de procedure zal hij inroepen dat zijn zaak in een moeilijke wijk ligt. De stakingsvordering wordt ingeleid door het Openbaar Ministerie. Het is overigens om deze reden dat het slachtoffer bij gebrek aan naleving van vormvereisten tijdens de procedure, geen schadevergoeding krijgt. De rechtbank stelt een directe en indirecte discriminatie vast, beveelt de staking en de publicatie van de uitspraak gedurende drie maanden in de drankgelegenheid.

Een wiskundeleerkracht spant een kortgeding aan omdat, in tegenstelling tot haar vorige school in het officieel stadsonderwijs, bij de nieuwe aanwijzing in drie scholen, het dragen van de hoofddoek verboden wordt. De rechter meent dat de principes van neutraliteit die voor dit type van onderwijs decretaal geregeld zijn moeten nageleefd worden en de veruiterlijking van deze neutraliteit zelfs als een wezenlijke en bepalende beroepsverseiste kan beschouwd worden. De directie mocht zich op het neutraliteitspincipe beroepen om de hoofddoek te verbieden.

De rechtbank van eerste aanleg te Luik had in haar beslissing dd. 27 september 2004 de vordering tot staking ingediend door een ex-lid (uitgesloten) van een groepering met godsdienstig doel ongegrond verklaard. Het Hof van Beroep te Luik, bij arrest van 6 februari 2006, meent dat de discriminatie niet het gevolg is van de uitsluiting maar van de richtlijnen die hiermee gepaard gaan en hun toepassing door de aanhangers van de groepering.