De correctionele rechtbank van Brussel herinnerde aan het feit dat een immobiliënkantoor zich niet kan verschuilen achter de (discriminatoire) eis van een eigenaar om niet aan “zwarten” te verhuren. “Door deze eis op te volgen en dus als tussenpersoon in de discriminatie op te treden, maakt een immobiliënkantoor zich schuldig aan discriminatie, of is hij alleszins als mededader van de eigenaar opgetreden. Rekening houdend met zijn intellectueel niveau, afgeleid uit zijn functie als immobiliën-agent, kon de dader het strafbare karakter van zijn gedrag niet negeren”. Het Centrum ontving een schadevergoeding van 650 euro.

Eerste aanleg en feitenrelaas: zie Voorz. Rb. Gent 31 december 2003 In het arrest in beroep brengt de voorzitter duidelijkheid over de toepassingsvoorwaarden van het principe van de verdeling van de bewijslast en over de waarde van een deurwaardersattest.

De correctionele rechtbank van Luik veroordeelde een eigenaar op basis van artikel 2 van de antiracismewet omdat hij weigerde zijn eigendom te verhuren aan een persoon op basis van de huidskleur en godsdienstige overtuigingen van zijn echtgenote. De rechtbank baseerde zich ondermeer op de getuigenis van een agent van het immobiliënkantoor.

Vordering tot staking – Wanneer een appartement te huur wordt gesteld met behulp van een vastgoedkantoor, een raamaffiche en het internet, dan is er sprake van het ter beschikking van een goed of een dienst aan het publiek, ook al woont de verhuurster in hetzelfde gebouw (art. 2§4, eerste streepje AD-wet) – In tegenstelling tot de bewoording van art. 2 §1 is geen enkele rechtvaardiging mogelijk van een directe discriminatie op basis van ras, etnische afkomst,… tenzij wanneer er sprake is van een wezenlijke en bepalende beroepsvereiste (art. 2§1 AD-wet en art. 4 Richtlijn 2000/43 – Een verklaring van een kennis kan een feit uitmaken dat leidt tot de verdeling van de bewijslast (art. 19§4 Ad-wet).

Twee van de drie verzoekers zijn een homostel. Door bemiddeling van een vastgoedkantoor vinden zij op 17 november 2004 een huis dat ze wensen te huren en nog diezelfde dag betalen ze aan het kantoor de eerste huur. Op het ontvangstbewijs wordt bevestigd dat de betaalde som overeenkomt met de eerste maand huur en dat het kantoor, op basis van deze betaling, zich ten stelligste en op definitieve wijze inzet voor de verhuur van het goed. De huur wordt pas effectief wanneer de eigenaar de huurovereenkomst ondertekend heeft. Twee dagen later laat de bediende van het vastgoedkantoor een bericht achter op het antwoordapparaat van de twee verzoekers waarin zij laat weten dat de eigenaars het huis wensen te verhuren aan een traditioneel koppel en dat ze dus de betaalde som mogen komen terughalen.

In deze zaak van discriminatie bij het verhuren van een appartement heeft de correctionele rechtbank van Antwerpen de inbreuken op artikel 2 van de antiracismewet aanvaard. Het Centrum ontving 250 euro morele schadevergoeding.

De 55ste kamer van de correctionele rechtbank heeft de zaakvoerder van een immo-kantoor veroordeeld die geweigerd had om een vraag tot de aankoop van een woning in overweging te nemen omwille van de Kongolese herkomst van de vrouw. De dader verkreeg een opschorting van uitspraak omwille van zijn blanco strafregister maar hij moet het slachtoffer wel een schadevergoeding betalen.

Een koppel homoseksuelen wenst een appartement te huren. Een paar dagen later krijgen ze van het immobiliënkantoor te horen dat de eigenares niet wenst te verhuren aan twee mannen of twee vrouwen. Eén van de mannen en het Centrum dienen een vordering tot staking in tegen de drie eigenaars, het immobiliënkantoor en later ook tegen de moeder van de eigenaars die de verhuur afhandelde.

In een aantal kranten verscheen in oktober 2000 een advertentie voor de huur van een appartement, met de vermelding “Etrangers, s'abstenir”. Het Centrum daagde de verhuurder voor de rechtbank wegens inbreuken op artikel 1, 3° en 4° van de antiracismewet. De rechtbank gaf het Centrum gelijk omdat deze wetbepaling geen kwaadwillige intentie vereist.

Vormt een misdrijf zoals gesteld in artikel 2, het feit dat een immobiliënmakelaar aankondigt dat één van de voorwaarden om als kandidaat-huurder in aanmerking te komen, is dat men “Belg van nature” moet zijn. Het stellen van een nationaliteitsvoorwaarde voor de huurders is strijdig met de wet.