Een vrouw werd op haar eerste werkdag bij een verzekeringsmakelaar ontslagen omwille van een erfelijk gebitsprobleem. De voorzitter van de arbeidsrechtbank oordeelde dat “met betrekking tot de fysieke eigenschap het argument dat de werknemer omwille van zijn uiterlijk negatieve reacties uitlokt bij klanten of collega’s, niet als legitiem doel kan worden beschouwd om een onderscheid te rechtvaardigen”.

De arbeidsrechtbank van Waals Brabant, afdeling Waver kende in een vonnis van 19 februari 2019 een forfaitaire schadevergoeding van 650 euro toe aan een vrouw die niet werd aangeworven omwille van haar leeftijd. De arbeidsrechtbank maakte daarmee een verkeerde toepassing van de antidiscriminatiewet.

Nadat een zelfstandige een YouTube-filmpje publiceerde waarin hij zijn seksuele geaardheid bekend maakte, stelde een bedrijf een einde aan een overeenkomst met zijn onderneming. De man trok naar de rechtbank. Er werd vervolgens een prejudiciële vraag aan het Hof van Justitie van de Europese Unie hierover voorgelegd. Het begrip arbeid als zelfstandige uit de EU-Kaderrichtlijn 2000/78/EG heeft ook betrekking op een persoon die dienstverleningsovereenkomsten sluit.

Het arbeidshof bevestigt een vonnis van de arbeidsrechtbank Brussel van 26 juni 2019 en oordeelt dat het ontslag van een bankbediende niet ingegeven was door discriminatie op basis van de gezondheidstoestand.

Verschillende werknemers dienen een klacht in wegens pesterijen op grond van de Welzijnswet. Het arbeidshof stelt vast dat er geen herhalingsgevaar is en daardoor hebben de betrokkenen geen belang meer bij een rechterlijk stakingsbevel.

Een afdelingshoofd krijgt na een langdurige afwezigheid wegens ziekte, te horen dat een deel van haar bevoegdheden werden afgenomen. Het arbeidshof oordeelt dat ze gediscrimineerd werd omwille van haar gezondheidstoestand.

De Raad van State oordeelt dat de leeftijdsgrens van 25 jaar die Skeyes hanteert voor de aanwervingsexamens van aspirant-luchtverkeersleider, niet objectief verantwoord is.

De ontslagvergoedingen, voorzien in CAO 103 (over deeltijds werken) en in de Antidiscriminatiewet, kunnen worden gecumuleerd want ze herstellen niet dezelfde schade en komen niet uit dezelfde oorzaak voort.

Een jonge vrouw, die de hoofddoek draagt, wenst een bedrijfsstage te doen in een sociale woningmaatschappij. De maatschappij beroept zich op haar neutraliteitsbeleid. Naar aanleiding van een stakingsvordering stelde de arbeidsrechtbank Brussel (Franstalig) op 17 juli 2020 drie prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de Europese Unie.

De arbeidsrechtbank Brussel, zetelend zoals in kort geding, verklaart het derdenverzet van het Centre d’action laique tegen een uitspraak van 3 mei 2021 onontvankelijk. In die uitspraak veroordeelde de arbeidsrechtbank de MIVB voor het discrimineren van een sollicitante met een hoofddoek. De MIVB besliste om niet in beroep te gaan tegen die uitspraak.