Een werknemer wordt ontslagen kort voor zijn pensioen. De werkgever maakt daarvoor gebruik van de wettelijk voorziene verkorte opzeggingstermijn en stoelt het ontslag op de houding van de werknemer.

Een bediende wordt ontslaan na vaak afwezig te zijn geweest en er verschillende conflicten gerezen zijn met zijn werkgever. Hij meent dat zijn ontslag discriminerend is omwille van zijn handicap (rugproblemen) of op grond van zijn gezondheidstoestand.

Een vertegenwoordiger, van vreemde afkomst, van de CSC meent slachtoffer te zijn van pesterijen op het werk vanwege de vertegenwoordigers van de FGTB, grootste vakbond binnen het bedrijf. Uiteindelijk wordt hij ontslaan.

Drie maanden na haar aanwerving, heeft een secretaresse polsproblemen en blijkt een ingreep noodzakelijk. Wanneer ze haar werkt hervat, wordt ze ontslaan.

In 2006 begon S. Achbita, een moslima die toen al drie jaar voor de beveiligingsfirma G4S werkte, een hoofddoek te dragen. Volgens de personeelsverantwoordelijke van G4S had de onderneming een ongeschreven neutraliteitsbeleid. Nadat de zaak passeerde bij de arbeidsrechtbank en het arbeidshof van Antwerpen, het Hof van Cassatie en het Hof van Justitie van de Europese Unie, sprak het arbeidshof van Gent zich op 12 oktober 2020 uit in deze zaak.

Een dame met gehoorproblemen postuleert voor een job. Ze is ook zwanger en wordt niet weerhouden voor de job.

Verzoekster heeft een aangeboren misvorming aan één van haar handen. Ze werkt al verschillende jaren bij FOD Financiën en postuleert voor een job bij de douane. Ze slaagt in alle examens maar de wapeninstructeur meent dat ze niet geschikt is. Unia probeert tot een onderhandelde oplossing te komen, maar tevergeefs.

De situatie betreft een structureel probleem: de verhoogde kinderbijslag op grond van handicap wordt beschouwd als een inkomen en in mindering gebracht van de financiële hulp die het OCMW toekent. De betrokken persoon had een been verloren bij een bombardement in Syrië.

Een jonge vrouw, die de hoofddoek draagt, wenst een bedrijfsstage te doen in een sociale woningmaatschappij waarvan het personeel niet onder het ambtenarenstatuut valt maar beheerst wordt door de regels die gelden in de privésector. De maatschappij beroept zich op haar neutraliteitsbeleid.

Een vertegenwoordigster van het personeel is lange tijd afwezig omwille van ziekte. Uiteindelijk wordt ze definitief niet in staat verklaard haar job uit te oefenen en de werkgever kan haar geen andere job aanbieden. Ze roept o.m. het eenzijdig verbreken van de overeenkomst in alsook discriminatie op grond van syndicale overtuiging.