In deze bijdrage analyseren we de rechtspraak over racistische en andere haatdragende uitlatingen op het werk. Daarna gaan we na in welke mate racistische en andere haatdragende uitlatingen op sociale media beschermd worden als onderdeel van het privéleven.

Het arbeidshof oordeelt in dit arrest dat een vakbondsafgevaardigde werd gediscrimineerd op grond van zijn syndicale overtuiging en dat de forfaitaire schadevergoeding van 6 maanden brutoloon uit de Antidiscriminatiewet kan worden gecumuleerd met de vergoeding op grond van de wet van 19 maart 1991.

Een vrouw is een tijdje werkonbekwaam na een chirurgische ingreep. Ze heeft een afwezigheidsattest, maar hervat het werk niet na het verstrijken van de einddatum die op het afwezigheidsattest vermeld staat. De werkgever ontslaat haar vervolgens om dringende reden. Het arbeidshof oordeelt dat het ontslag niet discriminatoir is (op basis van de gezondheidstoestand).

Een internationale organisatie ontslaat een vrouw na meer dan twee jaar afwezigheid wegens ziekte (volgend op ongepast gedrag van haar hiërarchische verantwoordelijke). Het arbeidshof kent een schadevergoeding tot voor ongewenst seksueel gedrag op het werk, niet respecteren van de welzijnswet, misbruik van het ontslagrecht en discriminatie op basis van de gezondheidstoestand.

De voorzitter van de arbeidsrechtbank oordeelt dat een brandweerman het slachtoffer werd van directe discriminatie op basis van handicap en van het weigeren van redelijke aanpassingen.  De voorzitter van de arbeidsrechtbank legt positieve maatregelen op aan de werkgever (samen met een dwangsom) en kent een forfaitaire schadevergoeding toe van zes maanden brutoloon.

Een vrouw solliciteert voor een job onder haar eigen naam en onder een fictieve naam. Ze ontvangt telkens een verschillend antwoord en meent daarom dat er sprake is van discriminatie op basis van het beschermd kenmerk nationale of etnische afstamming. Het arbeidshof oordeelt evenwel dat andere elementen het verschil in behandeling afdoende kunnen verklaren. Het arbeidshof wijst de discriminatievordering af omdat onvoldoende werd aangetoond dat de nationale of etnische afstamming mee een rol speelde.

Het ontslag van een man die werkte voor een huisvestingsmaatschappij was niet discriminatoir, maar het gevolg van een reeks functioneringsproblemen.

Het arbeidshof kent een gecumuleerde schadevergoeding toe van drie maal zes maanden brutoloon aan een vrouw die werd ontslagen tijdens een periode van moederschapsrust.

Een man werd niet ontslagen omwille van zijn gezondheidstoestand, maar omwille van  een vertrouwensbreuk, het weigeren van het aanvaarden van gezag en het niet respecteren van de richtlijnen. Het ontslag was dus niet discriminatoir