Het delen van een video (in dit geval van een preek) op een sociaal netwerk dat beschikbaar is voor een bepaald publiek voldoet aan de openbaarheidsvereiste van artikel 444, alinea 5 van het Strafwetboek.

De arbeidsrechtbank oordeelt dat het ontslag van een man discriminatoir is (op grond van het beschermd kenmerk syndicale overtuiging) en dat de beschermingsvergoeding (op grond van de wet houdende bijzondere ontslagregeling voor de personeelsafgevaardigden in de ondernemingsraden en in de comités voor preventie en bescherming op het werk) kan worden gecumuleerd met de forfaitaire schadevergoeding uit de Antidiscriminatiewet.

Bij afwezigheid van specifieke betwisting die daarover bij conclusie is gevoerd, moet de rechter het opzet niet uitdrukkelijk bewezen verklaren en niet uitdrukkelijk motiveren waarom is voldaan aan de openbaarheidsvereiste.

Een arts werkte als gynaecoloog in een ziekenhuis en moest stoppen op 65-jarige leeftijd. Het arbeidshof oordeelde dat er geen sprake was van discriminatie op basis van leeftijd. De stopzetting was objectief gerechtvaardigd door een legitiem doel en de middelen voor het bereiken van dat doel waren passend en noodzakelijk.

Het loutere feit dat een man 53 jaar oud was op het ogenblik waarop hij werd ontslagen, is geen feit dat het bestaan van discriminatie op basis van leeftijd kan doen vermoeden.

Een sociaal verhuurkantoor verhuurt reeds 12 jaar een woning aan een Roma familie en wil het huurcontract opzeggen. De vrederechter oordeelt dat het recht op huisvesting primeert op het recht van het sociaal verhuurkantoor om het huurcontract op te zeggen.

Het arbeidshof herleidt een schadevergoeding voor ontslag om discriminatoire redenen op grond van de gezondheidstoestand tot drie maanden brutoloon.

Een anesthesist in een ziekenhuis moest op 67-jarige leeftijd stoppen. Het arbeidshof oordeelde dat er geen discriminatie was op basis van leeftijd. De leeftijdslimiet werd immers objectief en redelijk gerechtvaardigd door een legitiem doel en de middelen om dat doel te bereiken waren passend en noodzakelijk.

Het brengen van de Hitlergroet en het gebruik van de woorden ‘bruine apen’ tegenover een slachtoffer zijn racistisch geïnspireerde beledigingen. Omdat er geen intentie was om anderen aan te zetten tot haat of geweld, werd de beklaagde niet veroordeeld voor het aanzettingsmisdrijf.

Een schoonmaakbedrijf nam een activiteit over met inbegrip van 22 van de 33 werknemers. Een vrouw die lid was van het comité voor preventie en bescherming op het werk, werd niet in dienst genomen. Volgens het arbeidshof discrimineerde het bedrijf op grond van de syndicale overtuiging.