Een dame wordt ernstig ziek rond haar vijftigste. Haar werkgever voorziet een vorm van inkomensgarantie tot de leeftijd van zestig. Daarna kan ze hetzij haar pensioen nemen hetzij in dienst blijven maar zonder inkomensgarantieregeling en dus enkel de uitkering van het ziekenfonds. Ze roept discriminatie in zowel op grond van leeftijd als op grond van handicap en gezondheid.

Een onderzoekster bij een grote onderneming licht haar werkgever in over haar zwangerschap. Twee maanden later wordt ze ontslagen wegens herstructurering van het bedrijf. Ze eist de vergoeding op ter bescherming van zwangere vrouwen tegen ontslag, maar op 29 september 2014 werd haar verzoek door de arbeidsrechtbank afgewezen.

Een informaticus werkt voor een auditbedrijf. Nadat hij meermaals afwezig is wegens ziekte, wordt hij ontslagen, ondanks zijn aanvraag om het werk halftijds te hervatten. Hij meent dat zijn ontslag willekeurig en discriminerend is en vecht het aan.

Een dame gaat aan de slag bij een vzw als bediende hulpverlener en wordt in 2008 coördinator. In 2010 is ze meer dan 3 maanden ziek, in 2011 is ze zwanger en in 2012 kampt ze met een burn-out. Ze vecht haar ontslag aan en krijgt bij vonnis van 15 januari 2015 gelijk van de Brusselse arbeidsrechtbank. In de beroepsbesluiten komt het argument ‘discriminatie’ aan bod.

Een handelsvertegenwoordiger meent dat zijn werkgever eenzijdig zijn arbeidsovereenkomst gewijzigd heeft. In de loop der jaren is zijn werkregio verschillende keren veranderd en bij de laatste wijziging werd zijn klantenbestand overgedragen aan een andere vertegenwoordiger. Dit laatste is volgens hem een discriminatie op grond van leeftijd.

Een controlerend geneesheer weigert de arbeidsongeschiktheid van een zelfstandige te erkennen, aangezien die de pensioenleeftijd bereikt heeft. De zelfstandige meent dat er een discriminatie is tussen diegenen die de pensioenleeftijd nog niet hebben bereikt en deze die blijven voortwerken en dus bijdragen betalen na deze leeftijd.

De melder wordt verkozen in de Bedrijfsraad. Een paar maanden later wordt hij ontslagen in het kader van een herstructurering van zijn dienst. Hij is van mening dat zijn ontslag gebaseerd is op zijn syndicale overtuiging, en vraagt de staking van de gevolgen van zijn ontslag.

Een man van Iraanse afkomst diende zijn kandidatuur als zelfstandig bankagent in, maar werd niet geselecteerd. Hij meende dat zijn afkomst daarbij een rol speelde. Zijn raadsman diende een verzoekschrift in om een forfaitaire schadevergoeding te krijgen. De arbeidsrechtbank verwierp zijn verzoek op 28 november 2014.

Een kinderverzorgster bezeert haar schouder en loopt een letsel op waardoor ze bepaalde werkzaamheden niet meer mag uitoefenen. Ze richt een schrijven tot haar werkgever met een vraag tot herinschakeling. Als reactie krijgt ze haar ontslag om medische redenen omdat er geen aangepast werk beschikbaar is. De arbeidsrechtbank te Leuven meent, bij vonnis van 23 april 2015, dat er geen sprake is van discriminatie op grond van handicap.

Een man meent onterecht behandeld te zijn omwille van zijn seropositiviteit en wanneer hij ontslagen wordt stapt hij naar de arbeidsrechtbank. Bij vonnis van 5 september 2014 wordt zijn vordering afgewezen. In zijn beroepsbesluiten roept hij pesten in omwille van zijn seropositiviteit en discriminatie op grond van zijn seksuele geaardheid.