Unia stelt voor om de taken van de gewestelijke huisvestingsinspectiediensten uit te breiden, om nieuwe instrumenten te creëren om gevallen van discriminatie bij immokantoren op te sporen en om een centraal huurwaarborgfonds op te richten.

Unia vraagt de Belgische afgevaardigden bij de Europese Unie om de herziening van de detacheringsregels voor werknemers goed te keuren. Na aanpassing van deze richtlijn moet België ze in nationale wetgeving omzetten zodat de obstakels voor vrij verkeer van werknemers op basis van hun nationaliteit verdwijnen.

De inspectiediensten moeten gerichte controles kunnen uitvoeren op basis van statistische gegevens die structurele vormen van discriminatie blootleggen. Bijkomend moeten de nieuwe inspectiebevoegdheden gebruikt en geëvalueerd worden.

Het is aan de sociale partners binnen de sectoren om sectorale gedragscodes, positieve acties of diversiteitsplannen uit te werken om zo sectoren en bedrijven te stimuleren een preventiebeleid tegen discriminatie te ontwikkelen. De ministers van Werk op de verschillende bestuursniveaus hebben hier een stimulerende, zo nodig dwingende rol in te spelen.

VN-organisaties raden België al jaren herhaaldelijk aan om een nationaal mensenrechteninstituut op te richten volgens de Principes van Parijs.

Unia vraagt aan de federale regering om de werking van de expertencommissie over de antidiscriminatiewetgeving maximaal te faciliteren en de bevindingen uit het eindrapport te integreren in haar wetgevend- en beleidswerk. Net als de federale wetgeving zijn de antidiscriminatiewetgevingen van gewesten en gemeenschappen na evaluatie ook voor verbetering vatbaar.

Unia pleit voor een resoluut inclusieve visie op het onthaal van nieuwkomers. Ze moeten daarom een degelijk statuut krijgen dat hen volledige erkenning en bescherming biedt en dat hun snelle inclusie bevordert in de samenleving die hen opvangt.

Interfederale actieplannen mogen zich niet beperken tot een strikte definitie van de problemen, maar moeten de aandacht op deze intersectionaliteit en op de eventuele onderlinge samenhang vestigen. De doeltreffendheid van deze plannen hangt af van de financiële middelen die hiervoor beschikbaar worden gesteld, de opvolging en de evaluatie van deze plannen.

De caravan wordt vandaag nog steeds niet wettelijk erkend als huisvestingsvorm in het Waalse Gewest. Nochtans erkenden het Vlaamse en Brusselse Gewest de caravan wel al. Ook internationale organisaties dringen aan op die erkenning. Unia adviseert de Waalse minister van Huisvesting en wijst op aandachtspunten in haar ontwerpdecreet.

De gemeente is een essentiële speler en partner in de strijd tegen discriminatie. Haar bevoegdheden verplichten haar in het bijzonder om openbare plaatsen en diensten voor iedereen toegankelijk te maken: ongeacht hun afkomst, seksuele geaardheid, handicap, gezondheidstoestand, geslacht, …